سود از نظر اسلام و اقتصاد

دلیل اول جواز ربا

کسانی‌که داد و ستد سود را اجازه می‌دهند، اولین دلیلی را که در این زمینه ارائه می‌دارند، این است: کسی‌که به کس دیگری قرض می‌دهد – دائن – مالش را در معرض خطر انداخته است و مدیون را برخود ترجیح داده است و احتیاجات او را مرفوع ساخته است و برای او اموالی را داده است که می‌توانست، خود از آن مستفید گردد. پس در صورتی‌که مدیون به واسطه‌ی این مال حوائج شخصی‌اش را رفع می‌سازد، بر وی لازم است که اجرت یا کرایه‌ی آن‌را هم بپردازد، مثل اینکه کسی کرایه خانه، ظروف و یا کرایه مرکب را می‌پردازد تا این پرداخت مال عوض آن خساره باشد که دائن از درک دادن قرضه‌اش متحمل شده است و اجرتی محسوب می‌شود بر مالش که آن ‌را به سعی و کوشش خود بدست آورده است و باز برای مدیون به قرض داده است و این دادن عوض در صورتی است که مدیون آن مال را در حوائج شخصی استهلاکش به مصرف برساند و لیکن در صورتی‌که این مال را به غرض تجارت یا صنعت بدست آورده باشد، پس در این وقت دائن مستحق‌تر است برگرفتن ربا از مدیون. زیرا در صورتی‌که مدیون از آن مال نفع می‌برد، چرا حصه‌ی دائن را از آن نپردازد و چرا دائن از آن نفع، بهره‌ نداشته باشد؟