سود از نظر اسلام و اقتصاد

دلیل سوم جواز ربا

گروه دیگری بر این عقیده هستند که جلب منفعت، صفت ذاتی و لازمی سرمایه است، پس کسی‌که سرمایه‌اش را تحت تصرف شخص دیگری می‌گذارد، او حق دارد که از مدیون سود طلب نماید و نیز اختیار دارد که سود را طور ماهانه از وی بستاند و یا سالانه و سرمایه‌ی آماده و مساعد است که مواد استهلاکی را تولید و تهیه کند و تولید نیز در صورت زیادت سرمایه زیاد شده است و در وقت کمی آن، رو به تقلیل می‌گذارد و می‌شود که به کمک سرمایه بهترین امتعه(کالا) را به مقدار زیادی تولید کرده است و در بازارهای جهان عرضه دارد و در صورتی‌که سرمایه کم بوده باشد، تولید آن هم به اعتبار مقدار کمی بوده است و از حیث نوعیت نیز خوب نمی‌باشد؛ بنابرآن این امکان کمتر است که تولیدات مذکور به بازارهای بزرگ عرضه شود. این دلایل به خوبی می‌رساند که جلب منفعت یک صفت ذاتی سرمایه است. لذا می‌توانیم بگوییم به مجردی که شخصی سرمایه را تصرف کرد و آن را بکار انداخت، باید برای صاحبش مقدار معینی را بنام ربا قایل شود.