اقسام صفات از لحاظ ثبوت و عدم

این صفات به دو دسته تقسیم می‌شوند: صفات ثبوتی: كه همان صفاتی هستند كه خداوند آن را بر خود ثابت كرده است، مانند ((حیات)) و ((علم))، و صفات سلبی: كه خداوند آنان را از خود نفی كرده است. همانند ((اعیاء)) (خستگی) و ((ظلم)). پس ایمان به نفی صفت سلبی و اثبات ضد آن واجب است. در نتیجه هنگامی كه خداوند می‌فرماید: ﴿وَلَا يَظۡلِمُ رَبُّكَ أَحَدٗا﴾[الكهف: ۴۹]. (معنی): «و خداوند به هیچ كس ظلم نمی‌كند»، پس ایمان به نفی ظلم از خداوند و همچنین اثبات ضد آن كه همان ((عدل)) است (عدلی كه هیچ ظلمی در آن نیست)، واجب می‌باشد.