معناي اينكه الله در سماء است

«اللَّهِ فِی السَّمَاء» این جمله به این معنا است كه خداوند بالای آسمان است، و نه در آن. و در اینجا كلمه ((فی)) به معنای ((بر)) می‌آید، همان گونه كه در این قول خداوند به همین معنا آمده است: ﴿قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ﴾[الأنعام: ۱۱]. (معنی): «بگو بر زمین بروید». و معنای آن این است كه بر روی زمین بروید، و نه اینكه درون زمین بروید. و نیز جایز است كه ((فی)) به معنای ظرفیت بوده و ((سماء)) به معنای ((علو)) باشد. كه نتیجتاً این جمله این گونه معنی می‌دهد: ((الله در علو است)). همان گونه كه در این قول خداوند به معنای علو آمده است: ﴿أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ﴾[الرعد: »۱۷]. «از علو آب فرو فرستاد». و هرگز صحیح نیست كه ((فی)) به معنای ظرفیت آمده، و مراد از سماء، اجرامی محسوس باشند. چون در این صورت توهمی پیش می‌آید كه آسمان، خداوند را احاطه كرده است. و این معنی بسیار باطل است چون خداوند عظیم‌تر از آن است كه شیئ از مخلوقاتش او را احاطه كند.