رويت

رویت صفتی از صفات ثابت و ذاتی خداوند است كه حقیقتی لایق و در خور خداوند دارد و بر دو قسم است:

قسم اول به معنی بصر بوده كه همان ادراک مبصرات و مرئیات است، و دلیل آن این آیه است:

﴿إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ﴾[طه: ۴۶]. (معنی): «من با شما هستم، می‌شنوم و می‌بینم». و همچنین: ﴿وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ﴾[الشوری: ۱۱]. (معنی): «و او است شنوای بینا». و قسم دوم به معنی علم است و دلیل آن این قول خداوند است: ﴿إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا ٦ وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا ٧﴾[المعارج: ۶-۷]. (معنی): «آنها قیامت را دور می‌بینند (محال می‌دانند - تفسیر) و ما آن را نزدیک می‌بینیم». یعنی آن را نزدیک می‌دانیم. ممكن است مراد از قسم اول كه همان ادراک مروئیات و مبصرات است، نصرت دادن و تایید نیز باشد. همان گونه كه این آیه بیان می‌كند: ﴿إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ﴾و همچنین ممكن است به معنای تهدید باشد. همانند این آیه: ﴿أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ١٤﴾[العلق: ۱۴]. (معنی): «آیا او نمی‌داند كه خداوند همه چیز را می‌بیند».