قيامت

قیامت صغری همان مرگ است. و هر آنكه بمیرد، قیامتش بر پا شده است. و قیامت كبری كه در اینجا مقصود ما است، همان قیام پس از بعث مردم جهت حساب و جزا است. كه به دلیل قیام مردم در آن، و قیام عدل، و قیام اشهاد، قیامت نامیده شده است و دلیل ثبوت آن قرآن، سنت و اجماع است. و از دلایل كتاب، این قول خداوند تعالی است كه: ﴿أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ ٥ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦﴾[المطففین: ۴-۶]. (معنی): «آیا آنان نمی‌پندارند كه آنها بر انگیخته می‌شوند برای روزی بزرگ، روزی كه مردم برای پروردگار عالمیان قیام می‌كنند». و از دلایل سنت، این قول رسول الله علیه وسلم است كه «انكم تُحْشَرُونَ حُفَاةً عُرَاةً غُرْلاً». (معنی): «شما پا برهنه، عریان، غیر مختون (ختنه شده) حشر خواهید شد».

و اما دلیل اجماع این است كه همه مسلمانان و جمیع اهل ادیان آسمانی بر اثبات روز قیامت اجماع دارند. در نتیجه هر كس كه آن را انكار نموده یا در آن شک كند، كافر است. قیامت علاماتی دارد كه این علامات را ((اشراط)) می‌نامند. همانند خروج ((دجال))، خروج ((یاجوج و ماجوج))، و طلوع خورشید از مغرب آن.

و به این جهت برای این روز اشراط قرار داده شده است كه این روز، روز عظیم و مهمی است. در نتیجه این اشراط مقدمات آن روز می‌باشند.