الفرقان
کلمه (نشورا) در آیه ۳ سوره فرقان ﴿وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗ لَّا يَخۡلُقُونَ شَيۡٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ وَلَا يَمۡلِكُونَ لِأَنفُسِهِمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا وَلَا يَمۡلِكُونَ مَوۡتٗا وَلَا حَيَوٰةٗ وَلَا نُشُورٗا٣﴾ [الفرقان: ۳] به چه معناست؟
نشورا: رستاخیز، حیات بعد از ممات.
کلمه (زفیرا) در آیه ۱۲ سوره فرقان ﴿إِذَا رَأَتۡهُم مِّن مَّكَانِۢ بَعِيدٖ سَمِعُواْ لَهَا تَغَيُّظٗا وَزَفِيرٗا١٢﴾ [الفرقان: ۱۲] به چه معناست؟
جوش و خروش ناشی از خشم. خشم نفس طولانی بیرون کشید.
کلمات (مقرنین ـ ثبورا) در آیه ۱۳ سوره فرقان ﴿وَإِذَآ أُلۡقُواْ مِنۡهَا مَكَانٗا ضَيِّقٗا مُّقَرَّنِينَ دَعَوۡاْ هُنَالِكَ ثُبُورٗا١٣﴾ [الفرقان: ۱۳] به چه معناست؟
مقرنین: کسانی که دست‌ها و پاهایشان را با غل و زنجیر بهم بسته باشند.
ثبورا: هلاک. یعنی فریاد می‌‌زنند، ای مرگ ما را دریاب تا نابود شویم.
کلمه (بورا) در آیه ۱۸ سوره فرقان ﴿قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِي لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعۡتَهُمۡ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكۡرَ وَكَانُواْ قَوۡمَۢا بُورٗا١٨﴾ [الفرقان: ۱۸] به چه معناست؟
فاسد و تباه.
کلمه (صرفا) در آیه ۱۹ سوره فرقان ﴿فَقَدۡ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسۡتَطِيعُونَ صَرۡفٗا وَلَا نَصۡرٗاۚ وَمَن يَظۡلِم مِّنكُمۡ نُذِقۡهُ عَذَابٗا كَبِيرٗا١٩﴾ [الفرقان: ۱۹ به چه معناست؟
دفع عذاب. بازگرداندن.
کلمه (حجرا محجورا) در آیه ۲۲ سوره فرقان ﴿يَوۡمَ يَرَوۡنَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ لَا بُشۡرَىٰ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُجۡرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا٢٢﴾ [الفرقان: ۲۲] به چه معناست؟
پناه و امان دهید. دست باز دارید و صدمه‌ای نرسانید که ممنوع و گناه است. اصطلاحی بوده است در میان عرب‌ها که وقتی به کسی برخورد می‌کردند که از او می‌‌ترسیدند، برای گرفتن امان آن را خطاب به طرف می‌گفتند. مخصوصا در ماه‌های حرام و ایام حج، اگر به دشمنی برخورد میکرد و می‌ترسید صدمه‌ای بدو بزند این جمله را تکرار میکرد و در امان بود.
کلمه (منثورا) در آیه ۲۳ سوره فرقان ﴿وَقَدِمۡنَآ إِلَىٰ مَا عَمِلُواْ مِنۡ عَمَلٖ فَجَعَلۡنَٰهُ هَبَآءٗ مَّنثُورًا٢٣﴾ [الفرقان: ۲۳] به چه معناست؟
پراکنده.
کلمه (مقیلا) در آیه ۲۴ سوره فرقان ﴿أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ يَوۡمَئِذٍ خَيۡرٞ مُّسۡتَقَرّٗا وَأَحۡسَنُ مَقِيلٗا٢٤﴾ [الفرقان: ۲۴] به چه معناست؟
استراحت‌گاه.
کلمه (تشقق) در آیه ۲۵ سوره فرقان ﴿وَيَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلسَّمَآءُ بِٱلۡغَمَٰمِ وَنُزِّلَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ تَنزِيلًا٢٥﴾ [الفرقان: ۲۵] به چه معناست؟
پاره پاره میگردد.
کلمه (یعض) در آیه ۲۷ سوره فرقان ﴿وَيَوۡمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيۡهِ يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي ٱتَّخَذۡتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلٗا٢٧﴾ [الفرقان: ۲۷] به چه معناست؟
گاز می‌‌گیرید.
کلمه (خلیلا) در آیه ۲۸ سوره فرقان ﴿يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا٢٨﴾ [الفرقان: ۲۸] به چه معناست؟
دوست خاص و صمیمی که انسان او را مشاور خود کند.
کلمه (رس) در آیه ۳۸ سوره فرقان ﴿وَعَادٗا وَثَمُودَاْ وَأَصۡحَٰبَ ٱلرَّسِّ وَقُرُونَۢا بَيۡنَ ذَٰلِكَ كَثِيرٗا٣٨﴾ [الفرقان: ۳۸] به چه معناست؟
چاه و حفره.
کلمه (تتبیرا) در آیه ۳۹ سوره فرقان ﴿وَكُلّٗا ضَرَبۡنَا لَهُ ٱلۡأَمۡثَٰلَۖ وَكُلّٗا تَبَّرۡنَا تَتۡبِيرٗا٣٩﴾ [الفرقان: ۳۹] به چه معناست؟
سخت هلاک کردن و نابود ساختن.
کلمه (قبضناه) در آیه ۴۶ سوره فرقان ﴿ثُمَّ قَبَضۡنَٰهُ إِلَيۡنَا قَبۡضٗا يَسِيرٗا٤٦﴾ [الفرقان: ۴۶] به چه معناست؟
آن را جمع می‌‌گردانیم. مراد محو تدریجی سایه بر حسب موقعیت خورشید است.
کلمه (سباتا) در آیه ۴۷ سوره فرقان ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا وَٱلنَّوۡمَ سُبَاتٗا وَجَعَلَ ٱلنَّهَارَ نُشُورٗا٤٧﴾ [الفرقان: ۴۷] به چه معناست؟
استراحت وتجدید قوا.
کلمه (أناسی) در آیه ۴۹ سوره فرقان ﴿لِّنُحۡـِۧيَ بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗا وَنُسۡقِيَهُۥ مِمَّا خَلَقۡنَآ أَنۡعَٰمٗا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرٗا٤٩﴾ [الفرقان: ۴۹] به چه معناست؟
جمع انسان یا إنسی، مردمان.
کلمات (مرج ـ عذب ـ فرات ـ أجاج ـ برزخا) در آیه ۵۳ سوره فرقان ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ وَهَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞ وَجَعَلَ بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٗا وَحِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا٥٣﴾ [الفرقان: ۵۳] به چه معناست؟
مرج: به‌سوی هم سر داده است. مجاور هم رها و روان کرده است.
عذب: شیرین و خوشگوار.
فرات: بسیار خوش گوار.
أجاج: بسیار شور.
برزخا: حاجز و مانع.
کلمه (صهرا) در آیه ۵۴ سوره فرقان ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلۡمَآءِ بَشَرٗا فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرٗا٥٤﴾ [الفرقان: ۵۴] به چه معناست؟
خویشاوندی حاصل از جهت زنان.
کلمه (غراما) در آیه ۶۵ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصۡرِفۡ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا٦٥﴾ [الفرقان: ۶۵] به چه معناست؟
ملازم. غیر دست بردار.
کلمات (لم یقتروا ـ قواما) در آیه ۶۷ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَلَمۡ يَقۡتُرُواْ وَكَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا٦٧﴾ [الفرقان: ۶۷] به چه معناست؟
لم یقتروا: سختگیری نمی‌‌کنند و بخل نشان نمی‌‌دهند.
قواما: حد وسط. میانه روی.
کلمه (أثاما) در آیه ۶۸ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا٦٨﴾ [الفرقان: ۶۸] به چه معناست؟
جزاء گناه. کیفر. عقاب و عذاب.
کلمه (مهانا) در آیه ۶۹ سوره فرقان ﴿يُضَٰعَفۡ لَهُ ٱلۡعَذَابُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَيَخۡلُدۡ فِيهِۦ مُهَانًا٦٩﴾ [الفرقان: ۶۹] به چه معناست؟
خوار و پست.
کلمه (متابا) در آیه ۷۱ سوره فرقان ﴿وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَإِنَّهُۥ يَتُوبُ إِلَى ٱللَّهِ مَتَابٗا٧١﴾ [الفرقان: ۷۱] به چه معناست؟
بازگشتن.
کلمه (الزور) در آیه ۷۲ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا٧٢﴾ [الفرقان: ۷۲] به چه معناست؟
باطل.
کلمه (صما و عمیانا) در آیه ۷۳ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَمۡ يَخِرُّواْ عَلَيۡهَا صُمّٗا وَعُمۡيَانٗا٧٣﴾ [الفرقان: ۷۳] به چه معناست؟
جمع أصم و أعمی، کران و کوران.
کلمه (قرة أعین) در آیه ۷۴ سوره فرقان ﴿وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبۡ لَنَا مِنۡ أَزۡوَٰجِنَا وَذُرِّيَّٰتِنَا قُرَّةَ أَعۡيُنٖ وَٱجۡعَلۡنَا لِلۡمُتَّقِينَ إِمَامًا٧٤﴾ [الفرقان: ۷۴] به چه معناست؟
روشنی چشمان. مایه سرور و شادی.
کلمه (الغرفة) در آیه ۷۵ سوره فرقان ﴿أُوْلَٰٓئِكَ يُجۡزَوۡنَ ٱلۡغُرۡفَةَ بِمَا صَبَرُواْ وَيُلَقَّوۡنَ فِيهَا تَحِيَّةٗ وَسَلَٰمًا٧٥﴾ [الفرقان: ۷۵] به چه معناست؟
قسمت‌های فوقانی ساختمان و طبقات بالای منازل. ساختمان بلند. در اینجا مراد منازل و درجات عالی بهشت است.
کلمه (ما یعبا ـ لزاما) در آیه ۷۷ سوره فرقان ﴿قُلۡ مَا يَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡۖ فَقَدۡ كَذَّبۡتُمۡ فَسَوۡفَ يَكُونُ لِزَامَۢا٧٧﴾ [الفرقان: ۷۷] به چه معناست؟
به شما اعتنایی ندارد و اهمیتی برایتان قائل نیست.
لزاما: یعنی ملازم است. مراد این که نتیجه کار و جزای عمل‌شان و بال گردن‌شان میگردد.