القیامة:

کلمه (النفس اللوامة) در آیه ۲ سوره قیامة ﴿وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ٢﴾ [القيامة: ۲] به چه معناست؟

نفس ملام‌ترگر.

کلمات (نسوی ـ بنان) در آیه ۴ سوره قیامة ﴿بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ٤﴾ [القيامة: ۴] به چه معناست؟

نسوی: سرو سامان و نظم و نظام دهیم.

بنان: سرانگشتان.

کلمه (لیفجر) در آیه ۵ سوره قیامة ﴿بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ٥﴾ [القيامة: ۵] به چه معناست؟

تا گناه کند.

کلمه (خسف) در آیه ۸ سوره قیامة ﴿وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ٨﴾ [القيامة: ۸] به چه معناست؟

خسوف کرد. روشنایی را از دست داد.

کلمه (وزر) در آیه ۱۱ سوره قیامة ﴿كَلَّا لَا وَزَرَ١١﴾ [القيامة: ۱۱] به چه معناست؟

پناهگاه.

کلمه (معاذیر) در آیه ۱۵ سوره قیامة ﴿وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ١٥﴾ [القيامة: ۱۵] به چه معناست؟

جمع معذرت، عذرها.

کلمه (قرآنة) در آیه ۱۷ سوره قیامة ﴿إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ١٧﴾ [القيامة: ۱۷] به چه معناست؟

قرائت آن.

کلمه (العاجلة) در آیه ۲۰ سوره قیامة ﴿كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ٢٠﴾ [القيامة: ۲۰] به چه معناست؟

دنیای زود گذر.

کلمه (ناضرة) در آیه ۲۲ سوره قیامة ﴿وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ٢٢﴾ [القيامة: ۲۲] به چه معناست؟

شاداب و شادان.

کلمه (باسرة) در آیه ۲۴ سوره قیامة ﴿وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ٢٤﴾ [القيامة: ۲۴] به چه معناست؟

درهم کشیده، عبوس.

کلمه (فاقرة) در آیه ۲۵ سوره قیامة ﴿تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ٢٥﴾ [القيامة: ۲۵] به چه معناست؟

عذاب و بلایی که ستون فقرات را در هم می‌‌شکند.

کلمه (التراقی) در آیه ۲۶ سوره قیامة ﴿كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ٢٦﴾ [القيامة: ۲۶] به چه معناست؟

جمع ترقوۀ، به معنی استخوان‌هایی است که گرداگرد گلو را گرفته.

کلمه (راق) در آیه ۲۷ سوره قیامة ﴿وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ٢٧﴾ [القيامة: ۲۷] به چه معناست؟

تعویذ نویس.

کلمه (إلتفت) در آیه ۲۹ سوره قیامة ﴿وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ٢٩﴾ [القيامة: ۲۹] به چه معناست؟

در هم پیچید.

کلمه (المساق) در آیه ۳۰ سوره قیامة ﴿إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ٣٠﴾ [القيامة: ۳۰] به چه معناست؟

سوق دادن و راندن. مرجع و مسیر.

کلمه (یتمطی) در آیه ۳۳ سوره قیامة ﴿ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ٣٣﴾ [القيامة: ۳۳] به چه معناست؟

تکبر می‌‌کند.

کلمه (سدی) در آیه ۳۶ سوره قیامة ﴿أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى٣٦﴾ [القيامة: ۳۶] به چه معناست؟

بیهوده. رها.