معانی کلمات قرآن کریم بصورت سؤال و جواب

فهرست کتاب

النبإ:

النبإ:

کلمه (النبأ) در آیه ۲ سوره نبإ ﴿عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ٢ [النبأ: ۲] به چه معناست؟

خبر مهم.

کلمه (مهادا) در آیه ۶ سوره نبإ ﴿أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا٦ [النبأ: ۶] به چه معناست؟

جایگاه آماده. گاهواره.

کلمه (أوتادا) در آیه ۷ سوره نبإ ﴿وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا٧ [النبأ: ۷] به چه معناست؟

جمع وتد، میخ‌ها.

کلمه (سباتا) در آیه ۹ سوره نبإ ﴿وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا٩ [النبأ: ۹] به چه معناست؟

آرامش و آسایش.

کلمه (المعصرات) در آیه ۱۴ سوره نبإ ﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا١٤ [النبأ: ۱۴] به چه معناست؟

جمع معصر، ابرهایی که زمان باریدن آنها فرا رسیده باشد.

کلمه (الفافا) در آیه ۱۶ سوره نبإ ﴿وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا١٦ [النبأ: ۱۶] به چه معناست؟

انبوه در هم پیچده.

کلمه (میقاتا) در آیه ۱۷ سوره نبإ ﴿إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا١٧ [النبأ: ۱۷] به چه معناست؟

میعاد. وقت معین و مقرر برای زنده شدن.

کلمه (أفواجا) در آیه ۱۸ سوره نبإ ﴿يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا١٨ [النبأ: ۱۸] به چه معناست؟

جمع فوج، گروه‌ها و دسته‌ها.

کلمه (مرصادا) در آیه ۲۱ سوره نبإ ﴿إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا٢١ [النبأ: ۲۱] به چه معناست؟

کمینگاه.

کلمه (مآبا) در آیه ۲۲ سوره نبإ ﴿لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا٢٢ [النبأ: ۲۲] به چه معناست؟

محل بازگشت.

کلمات (لابثین ـ أحقابا) در آیه ۲۳ سوره نبإ ﴿لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا٢٣ [النبأ: ۲۳] به چه معناست؟

لابثین: ماندگاران.

أحقابا: مدت زمان نا محدود.

کلمه (غساقا) در آیه ۲۵ سوره نبإ ﴿إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا٢٥ [النبأ: ۲۵] به چه معناست؟

خونابه، چرک زخم.

کلمه (مفازا) در آیه ۳۱ سوره نبإ ﴿إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا٣١ [النبأ: ۳۱] به چه معناست؟

نجات و رستگاری از دوزخ.

کلمه (أترابا) در آیه ۳۳ سوره نبإ ﴿وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا٣٣ [النبأ: ۳۳] به چه معناست؟

جمع ترب، همسال. همسن.

کلمه (دهاقا) در آیه ۳۴ سوره نبإ ﴿وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا٣٤ [النبأ: ۳۴] به چه معناست؟

لبریز. مالامال پر.

کلمات (لایملکون ـ خطابا) در آیه ۳۷ سوره نبإ ﴿رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا٣٧ [النبأ: ۳۷] به چه معناست؟

لایملکون: توان ندارند. نمی‌‌توانند.

خطابا: مخاطب قرار دادن. زبان به سخن گشودن. گفتگو کردن.