الانفطار:

کلمه (إنفطرت) در آیه ۱ سوره انفطار ﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ١﴾ [الانفطار: ۱] به چه معناست؟

شکافته شد.

کلمه (انتثرت) در آیه ۲ سوره انفطار ﴿وَإِذَا ٱلۡكَوَاكِبُ ٱنتَثَرَتۡ٢﴾ [الانفطار: ۲] به چه معناست؟

پراکنده شد.

کلمه (فجرت) در آیه ۳ سوره انفطار ﴿وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ٣﴾ [الانفطار: ۳] به چه معناست؟

برجوشانده شدند. آب دریا‌ها به هم آمیخته گردید و منفجر گردانده شد.

کلمه (بعثرت) در آیه ۴ سوره انفطار ﴿وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ٤﴾ [الانفطار: ۴] به چه معناست؟

زیر و رو گردانده شد.

کلمه (سواک) در آیه ۷ سوره انفطار ﴿ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّىٰكَ فَعَدَلَكَ٧﴾ [الانفطار: ۷] به چه معناست؟

تو را سر و سامان و نظم و نظام داده است.

کلمه (الدین) در آیه ۹ سوره انفطار ﴿كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ٩﴾ [الانفطار: ۹] به چه معناست؟

سزا و جزا.

کلمه (لا تملک) در آیه ۱۹ سوره انفطار ﴿يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ١٩﴾ [الانفطار: ۱۹] به چه معناست؟

قادر به انجام کاری نیست. نمی‌‌تواند.