دوم: بشارت امّت‌های پیشین
الله متعال می‌فرماید:
﴿أَوَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ١٩٧﴾[الشعراء: ۱۹۷].
«آیا همین نشانه برای – ایمان‌آوردن - ایشان کافی نیست که علمای بنی‌اسرائیل- به خوبی- از آن آگاهند؟!»
این آیه یکی دیگر از دلایل روشن راستی و درستی ادعای پیامبر صو حقانیّت دین او را بیان می‌کند و آن دلیل، آگاهی و اطلاع علمای بنی‌اسرائیل، نسبت به این رسالت است که در کتاب‌ها و مراجع دینی ایشان نیز مکتوب و محفوظ است. الله متعال می‌فرماید:
﴿وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٩٦﴾[الشعراء: ۱۹۶].
«- وصف - این قرآن در کتاب‌های پیشینیان - از قبیل تورات و انجیل - موجود است.»