باید به همه رسالتها ایمان آورد
آنچه الله متعال، بر فرستادگانش، وحی میفرمود، گاهی مکتوب از آسمان نازل میشد، مانند تورات:
﴿وَكَتَبۡنَا لَهُۥ فِي ٱلۡأَلۡوَاحِ مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡعِظَةٗ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ فَخُذۡهَا بِقُوَّةٖ وَأۡمُرۡ قَوۡمَكَ يَأۡخُذُواْ بِأَحۡسَنِهَاۚ سَأُوْرِيكُمۡ دَارَ ٱلۡفَٰسِقِينَ ١٤٥﴾[الأعراف: ۱۴۵].
«و برای او در الواح - تورات - از هرچیز - که مورد نیاز بنیاسرائیل از پند و اندرزها و احکام حلال و حرام بود - نوشتیم، تا پند و اندرز - زندگی - و روشنگر همه چیز - در امر تکالیف دینی و وظائف شرعی ایشان - باشد. - بدو گفتیم: - این الواح را با تاب و توان برگیر - و با نشاط فراوان و تلاش بیامان، مانند دیگر پیغمبران أُولُوالعزم، در تبلیغ آنها دامن همّت برگیر - و به قوم خود فرمان بده، نیکوترین آنها را به کار بندند. - مثلاً عفو را بر قصاص، صبرکردن را بر پیروزشدن، آسان گرفتن را بر سخت گرفتن، و بالاخره آنچه را که دارای اجر بیشتر است بر چیزی ترجیح دهند که از ثواب کمتری برخوردار است -».
گاهی نیز، وحی الهی به صورت کتاب و نوشته بود، امّا شفاهی و با تلاوت، نازل میشد. مانند قرآن:
﴿وَقُرۡءَانٗا فَرَقۡنَٰهُ لِتَقۡرَأَهُۥ عَلَى ٱلنَّاسِ عَلَىٰ مُكۡثٖ وَنَزَّلۡنَٰهُ تَنزِيلٗا ١٠٦﴾[الإسراء: ۱۰۶].
«قرآنی است که آن را - در مدّت بیست و سه سال به گونه آیهها و بخشهای - جداگانه فرستادهایم، تا آن را آرام بر مردم بخوانی - و بدین وسیله جذب دلها و اندیشهها شود و در عمل پیاده گردد - و قطعاً، ما آن را کم کم و بهره بهره فرستادهایم - نه یکجا و یکدفعه -».
همچنین، وحی نازل شده از آسمان، گاهی در یک کتاب جمع آوری میشد، مانند صحیفههای ابراهیم، داود، عیسی و محمّد ص، و گاهی به صورت وحی به پیامبر یا نبی القاء میگردید، بدون اینکه به صورت کتاب جمع شود، مانند وحی نازل شده به اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط (پسران یعقوب)، و آنچه به پیامبر ما صوحی شد غیر از قرآن.
ایمان به تمامی وحی نازل شده از جانب الله متعال، واجب میباشد:
﴿قُولُوٓاْ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَمَآ أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَآ أُوتِيَ ٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمۡ لَا نُفَرِّقُ بَيۡنَ أَحَدٖ مِّنۡهُمۡ وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ ١٣٦﴾[البقرة: ۱۳۶].
«بگوئید: ایمان داریم به الله متعال و آنچه - از قرآن - بر ما نازل گشته و آنچه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط - یعنی نوادگان یعقوب - نازل شده است، و به آنچه برای موسی و عیسی آمده است، و به آنچه برای پیغمبران پیشین، از طرف پروردگارشان، آمده است. میان هیچیک از آنان فرقی نمیگذاریم - نه این که مثل یهود یا نصارا، برخی را بپذیریم و برخی را نپذیریم. بلکه همه پیغمبران را راهنمای بشریت در عصر خود میدانیم و کتابهایشان را به طور اجمال میپذیریم - و ما تسلیم - فرمان - الله متعال هستیم».
همچنین، الله متعال خطاب به پیامبرصمیفرماید:
﴿فَلِذَٰلِكَ فَٱدۡعُۖ وَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَۖ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡۖ وَقُلۡ ءَامَنتُ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِن كِتَٰبٖۖ وَأُمِرۡتُ لِأَعۡدِلَ بَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمۡۖ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡۖ لَا حُجَّةَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ يَجۡمَعُ بَيۡنَنَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ ١٥﴾[الشورى: ۱۵].
«بگو: من به هر کتابی که از سوی الله متعال نازل شده باشد، ایمان دارم و به من دستور داده شده است، که در میان شما دادگری کنم».
و خطاب به مؤمنان میفرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبۡلُۚ وَمَن يَكۡفُرۡ بِٱللَّهِ وَمَلَٰٓئِكَتِهِۦ وَكُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا ١٣٦﴾[النساء: ۱۳۶].
«ای کسانی که ایمان آوردهاید! به الله متعال و پیغمبرش - محمّد - و کتابی که بر پیغمبر نازل کرده است - و قرآن نام دارد - و به کتابهایی که، پیشتر - از قرآن - نازل نموده است - و هنوز تحریف و نسیان در آنها صورت نگرفته است - ایمان بیاورید».
بنابراین، هرکدام از کتابهای آسمانی که، مفصّلاً از جانب الله متعال ذکر و تبیین شدهاند، ما هم مفصّل و به همان صورت که باخبر هستیم، به آنها ایمان دشته داریم، مانند: صحف ابراهیم÷، تورات موسی÷، زبور داود÷، انجیل عیسی÷، قرآن محمّدص، و نیز مانند گفتگوی الله متعال با موسی÷، و الهام الله متعال به صالح و هود و شعیب و الهام سنّت به پیامبر ما غیر از قرآن، را که در کتابهای سنّت جمعآوری شده است. ما معتقدیم که کتابهای دیگری هم وجود دارند که الله متعال نازل کردنشان را به ما خبر نداده است.