تفسیر سوره‌ی إخلاص

مکی و ۴ آیه است.

آیه‌ی ۴-۱:

﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ١﴾[الإخلاص: ۱]. «بگو: خدا یگانۀ یکتا است».

﴿ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ٢﴾[الإخلاص: ۲]. «خداوند سرور و والا و برآورنده امیدها و برطرفک‌کنندۀ نیازها است».

﴿لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ٣﴾[الإخلاص: ۳]. «نه (فرزند) زاده و نه زاده شده است».

﴿وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ٤﴾[الإخلاص: ۴]. «و کسی همتا و همگون او نمی‌باشد».

﴿قُلۡ﴾با یقین قطعی و با باور و شناخت بگو: ﴿هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾خداوند یگانه و یکتا است و یگانگی فقط در او منحصر است. پس او دارای یگانگی کامل است و دارای نام‌های نیکو و صفات والا و کارهای مقدس است و همانند و شبیهی ندارد.

﴿ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ٢﴾(و بندگان) برای رفع همه نیازهایشان رو به‌سوی او می‌آورند. پس مردم جهان بالا و پائین به شدت به او نیازمندند و نیازهایشان را از او می‌خواهند و در کارهای مهم خود رو به‌سوی او می‌کنند. چون او در صفت‌هایش و در دانایی و علم کامل می‌باشد. و بردباری است که بردباری او کامل است و مهربانی است که رحمت او همه چیز را فرا گرفته است و سایر صفات او چنین می‌باشند.

و از کمال خداوندی این است که او ﴿لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ٣﴾فرزندی نزاده و نه زاده شده است چون در کمال بی‌نیازی می‌باشد. ﴿وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ٤﴾و در صفات و نام‌ها و کارهایش همگون و همتایی ندارد. خجسته و با برکت است خداوند متعال. این سوره مشتمل بر توحید اسما و صفات می‌باشد.

پایان تفسیر سوره‌ی إخلاص