گوشت و غذای لذیذ حسینیهها
احمد: می‌توانی در روز عاشورا برایم مقداری غذا بیاوری؟
محمد: طبیعی است که بله، و من دوست دارم این کار را بکنم چون ما باهم دوست و رفیق هستیم.
احمد: آیا با من موافق نیستی که اختصاص دادن این روز به این کار و دعوت دادن به آن و سخنرانی‌هایی که انجام می‌شود و روزه گرفتن تا ظهر، همه این‌ها نیاز به دلیل شرعی دارند تا مشروعیت این کارها در روز عاشورا را ثابت نماید؟
محمد: آیا شما به برادران شیعه به خاطر آن که غذای خوبی در این روز آماده می‌کنند و به امید پاداش الهی آن را تقدیم حسین÷می‌نمایند اعتراض می‌کنی؟
احمد: هیچ مسلمانی به خوردن اعتراض ندارد، هر کس میل داشته باشد غذا می‌‌خورد و هر کس میل نداشته باشد نمی‌خورد، اما قضیه مورد بحث ما در مورد کارهایی است که قبل از آماده شدن غذا انجام می‌شود یعنی کشتن گوسفند و حیوانات در این روز و کارهایی که بسیاری خود را برای انجام آن خسته می‌کنند.
اگر انسان حیوان را برای خدا و به نام او ذبح نکند گناهکار می‌شود و همچنین اگر به هنگام سر بریدن بسم الله بگوید و نیت او متوجه به سوی یکی از خلق خدا باشد، ای کار اشتباهی است.
محمد: آیا تو از نیت او خبر داری؟
احمد: هر مسلمانی باید ظاهرش مطابق درونش باشد، بنابراین اگر مسلمانی بیاید و در روز عاشورا و واقعه کربلا حیوانی را ذبح کند، و ما ببینیم که او همیشه در این روز حیوان سر می‌‌برد، به یقین میدانیم که این حیوان به همین مناسبت ذبح شده است، و این کار باطلی است چون که در شریعت نیامده که مسلمان باید در روزی که کسی کشته شده است غذایی بپزد و درست کند و همیشه در این روز حیوان قربانی نماید.
محمد: گویا تو آنچه من به تو گفتم فراموش کردی که این خوراک دادن و آنچه در این روز انجام می‌شود برای کسانی است که در حسینیهها برای درس گرفتن از شهادت سید الشهداء ابی عبدالله الحسین÷حاضر شده‌اند.
احمد: اگر همه این کارها به خاطر آن است که مسلمین را در روز کشته شدن حسین (عاشورا) جمع کنند آیا می‌‌توانم یک سوال بپرسم؟
محمد: بفرما
احمد: آیا از پیامبر جانجام عبادت ویژهای درروز عاشورا ثابت شده است؟
محمد: تا چایی که من می‌‌دانم در این روز عبادت خاصی نیست غیر از آن که روزه گرفتن در این روز مستحب است.
احمد: ما میدانیم که پیامبر جاز کشته شدن حسینسخبر داده است آیا بعد از خبر دادن به این قضیه برای ما کار مخصوصی که در این روز انجام دهیم مشخص کرده است؟
محمد: هرگز نه، ایشان جفقط از شهید شدن نوه‌اش÷خبر داده است.
احمد: پس چه کسی به خود جرأت داده و مسلمین را فتوا داده که تا ظهر روزه بگیرند و بعد از ظهر غذا بخورند؟ و چه کسی فتوا داده که مردم به سر و سینه خود بزنند و گریبان‌ها را پاره کنند و همواره این غم را تجدید کنند و در این روز کارهای مسلمین تعطیل شوند کدام عاقل چنین فتوایی می‌دهد؟!
و اضافه بر آن در این روز با سر بریدن گوسفند و پختن برنج و غیره برای حسین نذر می‌کنند و بعضی چنان کارها و تلاش‌‌هایی در این روز می‌کنند که متحمل چنان زحمتی برای نماز یا حج یا دیگر عبادت‌ها نمی‌شوند.
محمد: شاید کسی از اصحاب یا فردی از اهل بیت این کارها را کرده است؟
احمد: حسین در سال ۶۱ ه کشته شد و در آن دوران اصحاب زنده بودند پس چرا به انجام کار مخصوصی در این روز فتوا ندادند؟ و برادر محمد! اگر تقدیر الهی بر آن می‌بود که حسینسدر روز عید فطر کشته می‌شد آیا در روز عید که روز شادی است باید سیاه می‌پوشیدیم و بر سر و صورت خود می‌زدیم؟
محمد: گویا تو این مصیبت بزرگ را ساده می‌انگاری؟
احمد: چه کسی می‌گوید کشته شدن حسین کار کوچکی است؟ در واقع مصیبت بزرگ و حادثه‌ای هولناک و ستم بزرگی بوده است و هر کس در کشتن حسین مشارکت داشته است خداوند او را به آنچه مستحق آن است گرفتار کند [۱۳]اما کدام فاجعه بزرگ‌تر است از دست دادن پیامبر یا حسین و یا علیس؟ پس چرا بعد از وفات ایشان ما کاری جز عبرت گرفتن از وفات آنان به گونه ای که با شریعت تعارض ندارد نمی‌کنیم.
محمد: اما حسین÷به ما آموخت که چگونه در برابر طاغوتیان بایستیم!
احمد: برادر عزیزم! آیا از من می‌خواهی که با این استنباط بیاموزیم که چگونه علیه حکومت‌‌های کنونی قیام کنیم و با زمامداران در بیافتیم؟ و آیا اصحابی همانند ابن عباس و غیره که در زمان حسین بودند با حسین در کاری که کرد موافق بودند؟ برای فردی که از تاریخ آگاه است پوشیده نیست که نظام حکومتی بنی امیه بعد از صلح حسنسبا معاویهساستوار گردید. پس آیا شورش‌ها و قیام علیه حکومت‌ها شیوه ایست که باید ما فرزندان خود را بر آن تربیت کنیم، برادرم اینگونه شورش خلاف آیین رهنمود پیامبر جاست بلکه باید صبر کرد و نصیحت نمود و دعا کرد. و همچنین چرا در این مورد فقط شما حسینسرا به صورت ویژهای مدنظر قرار می‌دهید و به دیگران توجه نمی‌کنید؟
محمد: مشخص حسین رضوان الله علیه را ما به عزاداری اختصاص نمی‌دهیم بلکه مشتاقیم که برای همه صالحان عزاداری کنیم.
احمد: اگر این طور است که تو می‌گویی پس بیا تمام زندگی خود را مأتم و عزا بگیریم، یا همه روزها را به خاطر میلادی اهل بیت و دیگر صالحان جشن بگیریم، اگر ما اتفاقات دردناکی را که برای صالحان رخ داده است گرد بیاوریم و از آفرینش آدم÷تا به امروز همه روزهایی را که برای صالحان مصیبتی پیش آمده است بشماریم قطعاً روزهای دردناک از ایام سال بیشتر خواهند بود و شاید از ساعت‌های سال هم بیشتر شوند، آیا ما برای چنین کاری آفریده شده‌ایم؟! و آیا خدا ما را به همین کار دستور داده است؟ و ای کاش عقل سلیم و فطرت پاک چنین چیزهایی را قبول می‌کردند.
[۱۳] ابن تیمیه در الفتاوی ۴/۴۸۷ می‌گوید: هر کس حسین را کشته یا برای کشتن او همکاری کرده است یا به آن راضی بوده لعنت خدا و ملائکه و همه مردم بر او باد و خداوند از او هیچ عبادتی را قبول نمی‌کند.