گفتگویی آرام و مفید بین محمد و احمد

مهر نماز

محمد: از شما سنی‌ها تعجب می‌کنم که بر جا نماز و پارچه سجده می‌کنید و مستقیم بر خاک سجده نمی‌نمائید.

احمد: چرا باید تعجب کرد و حال آن که از سجده کردن بر چیزی جز آلودگی‌ها و نجاسات نهی نشده است؟!

محمد: در مورد این حدیث که «زمین محل سجده من و برای من وسیله پاکیزگی است چه می‌گویی».

احمد: این حدیث صحیح است و به آن عمل می‌‌شود، اما کجا بیان شده که باید فقط بر چیزی سجده کرد که پوشیده نمی‌شود و خورده نمی‌‌شود؟ حدیث بر این دلالت می‌کند که سجده کردن بر هر چیزی درست است، و نماز تنها در مساجد مقبول نیست بلکه در هر جای پاکی می‌توانی نماز بخوانی.

محمد: مسجد پیامبر با سنگریزه و حصیر فرش شده بود او اموالی داشت اما مساجد را با جا نمازها فرش نکرد و از او و از هیچ کسی از اصحاب ثابت نیست که بر لباس سجده کرده باشد.

احمد: پیامبر جزاهدترین مردم بود و مسجد او سقفی نداشت که از آمدن باران و آفتاب به داخل آن جلوگیری کند، و بخاری از أنس روایت می‌کند که گفت: ما در گرمای شدید با پیامبر جنماز می‌خواندیم، و اگر کسی از ما نمی‌توانست به علت گرمای شدید پیشانی‌اش را روی زمین بگذارد لباسش را پهن می‌کرد و بر آن سجده می‌نمود.

پس در این قضیه رخصت و گنجایش است و چیزی به این اختصاص داده نشده که بر آن سجده شود، و من تعجب می‌کنم از کسانی که سجده کردن بر فرش‌‌ها را ناجایز می‌دانند و می‌گویند سجده کردن بر خاک سرزمین کربلا افضل است.

محمد: منظورت مهرهایی است که شیعه‌ها در حال نماز زیر پیشانی‌های خود می‌گذارند، آن‌ها چون نمی‌توانند فرش‌های مسجد را جمع کنند این مهر را زیر پیشانی خود می‌گذارند تا بر پارچه که سجده بر آن جایز نیست سجده نکنند.

احمد: کاش در همین حد می‌بود، اما گروهی از شیعیان معتقدند که این خاک قداست ویژه‌ای دارد.

محمد: این تهمت بزرگی است و تو نمی‌توانی برای اثبات آن دلیلی بیاوری.

احمد: در [بحار الأنوار ۱۰۱/۱۱۸, تقریباً ۸۳ روایت آمده که می‌گویند خاک کربلا فضیلت بسیار بزرگی دارد، و از جمله آن روایات یکی این است که مردی نزد ابی عبدالله آمد و گفت: «من مردی هستم که بیماری‌‌های زیادی دارم، و هیچ دارویی نبوده مگر آن را استفاده کرده‌‌ام، گفت: از خاک قبر حسین استفاده کن که شفای هر بیماری است و از هر هراسی انسان را ایمن می‌کند».

پس مسئله از سجده نکردن بر چیزهایی خاصی شروع شد و ما را به آن جا رسانده که می‌گوییم باید بر خاک حسین سجده کرد، و در فضیلت تربت حسینی در [بحار الأنوار] از ابی عبدالله روایت شده که گفت: «وقتی فرزندانتان به دنیا می‌‌آیند از خاک قبر حسین به کام آن‌ها بمالید، که مایه امان و حفاظت است». و در [مصباح المتهجد طوسي ص ۵۱۱] و [بحار الأنوار ۱۰۱/۱۳۵] آمده است که خاک قبر حسین حجاب‌‌های هفتگانه را می‌درد.

اگر این کار درست و مشروع می‌‌بود آیا نباید قبر پیامبر جدارای چنین فضیلتی می‌بود یا قبر علی یا حسنسدارای چنین فضیلتی می‌‌بودند؟!

اما جهالت انسان را کر و کور می‌کند.

محمد: خوب اگر مسلمان بر تربت حسینی سجده نکند آیا کسی می‌تواند فتوا دهد که بر آنچه که خورده می‌شود و پوشیده می‌شود می‌تواند سجده کند؟

احمد: مسلمان از پیامبر پیروی می‌کند و بدعت‌گذاری نمی‌‌نماید، در کتاب‌های شیعه مانند [الإستبصار ۱/۳۳۲] و [تهذیب الأحکام ۲۲/۳۰۷] و [وسائل الشیعة ۲/۵۹۵] از حسین ‌بن علی ‌بن کیان روایت شده که او گفت: به ابا الحسن سوم نوشتم و او را از سجده کردن بر پنبه و کتان بدون تقیه و ضرورت پرسیدم او در جواب من نوشت که این کار جایز است؟ و در کتاب [فقیه من لا یحضره الفقیة ۱/۱۷۴] و [وسائل الشیعة ۳/۶۰۹] از صادق روایت شده که گفت: سجده کردن بر زمین فرض است و بر غیر از آن سنت است.

و اگر سجده کردن بر چیزی دیگر جایز نیست چرا مساجد شیعه بر گرانبهاترین سجاده‌‌ها فرش شده‌‌اند و اموال هنگفتی در این مورد خرج شده است و حال آن که این کار از دیدگاه بسیاری از علمای شیعه حرام است؟! و همچنین همه مساجد شیعه موزائیک و سنگ فرش شده‌اند چرا مساجد را با همان خاک‌‌ها نمی‌گذارند تا به صورت صحیح سجده کنند؟! پس به وضوح روشن است که سجده کردن بر هر چیزی پاکی جایز است.