سفر حج
شیخ احمد یاسین تصمیم گرفت که فریضه حج را در سال ١٩٧٤ میلادی به جا آورد. او برای این کار ثبت نام کرد. چهار نفر از برادران هم که شیخ حماد الحسنات جزو آنان بود برای این سفر ثبت نام کردند. شیخ احمد در آن زمان هنوز قادر بود به آرامی راه برود. او به دو نفر نیاز داشت که مواظب او باشند تا به زمین نیفتد.
برادران میدانستند که این مسافرت سخت خواهد بود، بویژه با ازدحامی که در موسم حج به وجود میآید، زیرا میلیونها نفر در طواف و منی و مزدلفه و غیره از آیین حج شرکت میکنند. تحمل چنین وضعیتی حتی برای افراد تندرست نیز مشکل است چه برسد به بیماران امثال شیخ. اما شیخ حماد میگوید: آن سال در اوایل موسم حج دولت سعودی تصمیم گرفت که حجاج را از ماندن شب عرفه در منی - آنگونه که سنت است - منع کند و حجاج به جای آن در عرفه بیتوته کنند. نیروهای پلیس برای اجرای این تصمیم وارد محل شده بودند تا مردم را به ادامه راه وادار و آنها را به سوی منی راهنمایی کنند. هنگامی که اتومبیل ما به آنجا رسید و ما خواستیم که در منی بمانیم ما را از آن منع کردند. شیخ احمد به کمک دو تن از برادران به نزد مأموران رفت تا وضعیت جسمانی خود را برای آنان تشریح کند. مأموران نیز فقط به ماشین او اجازه دادند که در آنجا توقف کند. اگر شیخ با ما نبود ما نمیتوانستیم شب را در آنجا بمانیم و سنت پیامبر را اجرا کنیم.
هنگامی که به خیمهای که برای ما آماده شده بود، رسیدیم به ما اجازه اقامت داده نشد، زیرا توقف اتومبیلها در آنجا ممنوع بود و ماشینها باید مسیری را که در آن راهنمایی میشدند، ادامه میدادند. ما به همراه شیخ احمد نزد افسر مسئول رفتیم. او نیز فقط به ما اجازه داد در آنجایی که میخواهیم، توقف کنیم. همه ما این توفیق را از برکات وجود شیخ دانستیم(١٩).