حیای پیامبر ج
پیامبر جبا شرم و حیاترین مردم بود. هنگامی که از چیزی کراهت داشت صحابه آن را در چهرهی ایشان میدیدند. هر وقت در مورد یکی از مسلمین چیزی را که ناپسند میداشت برای او تعریف میکردند سخنانش را متوجه وی نساخته و نمیفرمود: که چرا فلانی اینچنین و آنچنین کرد؟ بلکه میفرمود: چرا عدهای اینگونه عمل مینمایند؟ بدون اینکه اسم آن شخص را بیاورد تا آبرویش برود. پیامبر جهیچگاه بدزبان و یاوه گوی نبوده و کسی نبود که در کوچه و خیابان داد و فریاد نماید.