اخلاق اسلامی

کار و عمل جزو اخلاق انبیاء‡بوده است

پیامبر خدا نوح÷با دست خویش کار می‌‌نمود و حرفه‌ی جاری داشت. خداوند نیز او را به ساخت یک کشتی امر نمود تا همراه آنانی که به وی ایمان می‌‌آوردند برآن سوار گردند. حضرت یعقوب÷شبان گوسفندان بود و حضرت یوسف÷در مصر وزیر خزانه داری آن سامان بوده است.

نقل می‌‌کنند که حضرت ادریس÷یک خیاط بود و کار و پیشه‌ی خیاطی و دو زندگی را برگزیده بود و در آن حال زبانش از ذکر و یاد خداوند باز نمی‌‌ایستاد و سوزنی نمی‌‌زد و بیرون نمی‌‌کشید تا تسبیح پروردگار را ننماید و شب را سپری کرده و روز را به پایان می‌‌برد و بر روی این کره‌ی خاکی کسی بهتر از او وجود نداشت. حضرت موسی نیز به مدت ده سال شبان گوسفندان بوده است. پیامبر جمی‌‌فرماید: «مَا أَكَلَ أَحَدٌ طَعَامًا قَطُّ خَيْرًا مِنْ أَنْ يَأْكُلَ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ، وَإِنَّ نَبِىَّ اللَّهِ دَاوُدَ÷ كَانَ يَأْكُلُ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ». [بخاری] یعنی: «هیچکس طعامی را نخورده که بهتر از کار خود او باشد، و پیامبر خدا داود÷از دسترنج خود می‌‌خورد».

به این دلیل پیامبر جاز حضرت داود÷یاد کرده است که او یک پادشاه بود و با وجود سلطنت و مقام و ثروت فراوانی که داشت کار می‌‌کرد و از دسترنج خود ارتزاق می‌‌نمود. پیشه‌ی آهنگری داشت و زره‌های آهنی و تجهیزات جنگی را با دقت و استحکام بالایی درست می‌‌نمود. پیامبر ما حضرت محمد جنیز به همین شیوه کار کرده و در کودکی شبان گوسفندان بود و در جوانی به تجارت مشغول بود.