امیدواری رسول خدا ج:
پیامبر اکرم جبرای هدایت و نجات قوم خویش حریص بود. ایشان جهیچ وقت در انجام رسالت خویش نومید و دلسرد نشد و پیوسته برای هدایت قوم و فراخی دلهایشان دعا میکرد تا اسلام را بپذیرند.
جبرئیل÷پس از سفر پرمشقت پیامبر جبه نزد آن حضرت جآمده و گفت: «». «لقد بَعَثَنِي رَبِّي إلَيْكَ لِتَأْمُرَنِي بِأَمْرِكَ، فَمَا شِئْتَ، إنْ شئْتَ أطْبَقْتُ عَلَيْهِمُ الأَخْشَبَيْنِ . فَقَالَ النبي ج: بَلْ أرْجُو أنْ يُخْرِجَ اللهُ مِنْ أصْلاَبِهِمْ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ وَحْدَهُ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً». [متفق علیه] یعنی: «مرا پروردگارت بسویت فرستاده تا مرا دستور دهی هر گونه که بخواهی دو کوه بزرگ مکه را بر سرشان فرود آرم.
پیامبر جفرمود: امیدوارم خداوند از نسلشان کسانی را پدید آورد که خدای واحد را پرستش نموده و به او چیزی را شریک نیاورند».
رسول الله جبه نصرت و یاری خداوند اطمینان داشت. این موضوع در پاسخ ایشان جبه حضرت ابوبکرس، درحین حضورشان در غار و زمانی که مشرکان در تعقیب آنان بودند، مشاهده میگردد، که بااطمیان و ایمان کامل فرمودند:
﴿لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا﴾[التوبة: ۴۰]. یعنی: «اندوه مدار که خدا با ماست».