اخلاق اسلامی

دو نوع خشم وجود دارد:

خشم پسندیده و خشم ناپسند.

خشم پسندیده: این خشم و غضب در نتیجه‌ی هتک یکی از حرمت‌های خداوندی برآمده و هدف از آن دفاع از ناموس، اموال شخص و یا برای بازگرفتن حقی است که به ستم غصب گشته است. پیامبر خدا الله ج، که سرمشق و الگوی رفتار نیکو است، هرگز به خشم نمی‌‌آمد مگر آنگاه که هتک حرمتی صورت می‌‌پذیرفت.

خشم ناپسند: آن است که بخاطر غیر خدا و بعلت موضوعی پیش پا افتاده پدید آمده و ناشی از عدم تسلط فرد بر نفس خویش و بوده و نتایج ناپسند و نکوهیده‌ای را بدنبال دارد. از جمله به خشم آمدن‌های ناپسند آن است که فرد در شرایطی رخ دهد که شخص دارای توانایی برخورد بردبارانه و همراه با خویشتن داری را در واکنش به عمل ناپسند، باشد.

یکی از حالت‌هایی که می‌‌شود با بردباری و خویشتن داری به جای خشم و عصبانیت واکنش نشان داد، در داستان مردی که حضرت ابوبکرسرا زمانیکه که در خدمت پیامبر جنشسته بود آزرد مشاهده نمود، که حضرت ابوبکرسسکوت اختیار نمود و هنگامی که آن مرد برای بار دوم وی را دشنام داد حضرت ابوبکرسپاسخش داد. پیامبر جبرخاست، حضرت ابوبکرسخود را به او رسانده و سوال کرد: یا رسول الله، آیا بر من خشم گرفتی؟ پیامبر جاو را آگاه نمود که فرشته‌ای از آسمان فرود آمده و بجای او پاسخ داده و از او دفاع می‌‌نمود تا آنکه او خود پاسخ داده و فرشته از آن مکان برخاست و شیطان جای او را گرفت. پیامبر جدر مجلسی که شیطان جای گرفته باشد نمی‌‌ماند.