امیدواری حضرت ایوب÷:
خداوند متعال حضرت ایوب÷را با جان و مال و اولادش به بوتهی آزمایش نهاد و او هرگز امید خویش را به یاری خداوند و رهاییاش از ان مصیبتها از دست نداد. او همواره به درگاه خداوند دعا و نیایش میکرد. خداوند متعال میفرماید: ﴿وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ ٨٣﴾[الأنبیاء:۸۳]. یعنی: «و ایوب را [یاد کن] هنگامى که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تویى مهربانترین مهربانان». خداوند امید و آرزوی او را رد ننمود و آن را برآورد و او را شفا داد و از بیماری رهایی بخشید و عوض آنچه را از دست داده بود به او عطا فرمود.