اخلاق اسلامی

مدارای با مردم:

فرد مسلمان در برخورد با مردم از تندی و خشونت و با بدخلقی می‌‌پرهیزد. پیامبر جاز تندی و زیاده روی دوری می‌‌کردند. خداوند متعال می‌‌فرماید: ﴿وَلَوۡ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ ٱلۡقَلۡبِ لَٱنفَضُّواْ مِنۡ حَوۡلِكَ﴾[آل‌عمران: ۱۵٩]. یعنی: «و اگر تندخو و سختدل بودى قطعا از پیرامون تو پراکنده مى‏شدند».

مردی نزد پیامبر جآمده و گفت: مرا سفارشی نما. آن حضرت جفرمود: «لا تغضب». [بخاری] یعنی: «خشمگین مشو».

مسلمان دیگران را به خاطر عیبی که دارند مورد عیب‌جویی قرار نداده، و در عوض با آن‌ها مدارا نماید. پیامبر جروایت نمودند و فرمود: «لاَ تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ لأَخِيكَ فَيَرْحَمُهُ اللَّهُ وَيَبْتَلِيكَ (أي: يصيبك بمثل ما أصابه)». [ترمذی]. یعنی: «در برابر غم برادرت اظهار شادی مکن، تا خداوند او را مورد رحمت قرار داده و ترا به آن مبتلا نسازد».

مسلمان مردم را بدنام نمی‌‌کند، و دشنام نمی‌‌دهد، پیامبر جاز این عمل برحذر داشته و فرموده‌اند: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ». [متفق علیه] یعنی: «دشنام دادن مسلمان فسق و جنگ با وی کفر است».