«سمطیه یا شمیطیه»
این گروه می‌گفتند: امام بعد از جعفر بن محمد، پسرش محمد بن جعفر است، چون پدرش در دوران کودکی او، برایش وصیت نموده است، و میگفت: همانا او به ابومحمد باقر و جدم رسول خدا جشباهت دارد؛ بنابراین آنها امامت را در محمد بن جعفر و پسران او موروثی کردند.
این فرقه را «سمطیه» می‌گفتند و آنها به یحیی بن ابی سمیط یا شمیط منسوب بودند [۳۹۲].
البته محمد بن جعفربن محمد در دوران مأمون قیام کرد و مردم را نزد خود فراخواند و اهل مدینه با او در مقام امیر المؤمنین بیعت نمودند [۳۹۳].
بنابراین، میان او و لشکریان مأمون به فرماندهی هارون بن مسیب، جنگ‌های متعدد در گرفت. سپس هارون، سپاه بزرگ اسب سوار خود را با او رو برو ساخت؛ در نتیجه او را در جای خود محاصره نمود، و چون مکان استوار و محکمی بود، دسترسی به آنها مشکل بود؛ لذا سه روز در جای خود ماندند و آذوقه و آب آنها پایان یافت،پس یارانش متفرق شدند و هر کس به سمتی فرار کرد؛ وقتی چنین دید، قبایی پوشید و یک جفت نعل به پا کرد و به اردوگاه هارون رفت، چون به نزد او وارد شد برای یارانش امان خواست، پس هارون به آنها امان داد [۳۹۴].
و شیخ مفید، ذکر کرده که آنها در بارهی قیام و شورش با شمشیر، رأی زیدیه را داشتند، و لذا بسیاری از زیدیهی جارودیه، از او پیروی کرده‌اند [۳۹۵].
[۳۹۲] فرق الشیعة ص: ۹۸، و مقالات الإسلامیین، ج۱ ص: ۹۹، و الفرق بین الفرق، ص: ۶۱-۶۲، و اعتقادات الرازی، ص:۵۴، و التبصیر، ص: ۴۱، والحور العین (ص:۱۶۳)، والملل، تألیف: ابن حزم.ج۲ ص: ۳. [۳۹۳] المقاتل، تألیف: اصفهانی، ص: ۳۵۷. و الإرشاد، ص: ۲۸۶. و تاریخ بغداد.ج۲، ص: ۱۱۴. [۳۹۴] المقاتل اثر: اصفهانی، ص:۵۴۰. الإرشاد شیخ مفید، ص: ۲۸۶. [۳۹۵] الإرشاد اثر شیخ مفید، ص: ۲۸۶.