((سنت)) در زمان پیامبر
دوران وحی، سرآغاز ((سنت)) و فاش شدن تاثیرغیر قابل انکار آن در بسط تعالیم و احکام آسمانی است. در این زمان است که ((سنت))، جای از پیش تعیین شده‌ی خویش را در ردیف مدارک و حجج آسمانی می‌گیرد و اهمیت والای آن در اسلام برای مومنین آشکار می‌گردد.
از همان اول نزول وحی، ((سنت)) به عنوان تفسیری برای آیات نازل شده، نقش می‌آفریند و به مومنین کمک می‌کند تا طریق امتثال اوامر الهی را در سازندگی‌های فردی و جمعی و عبادات و طاعات، بدانند.
با نگاهی به رویداد‌های روزهای اول بعثت، می‌توان آثاری بر جسته از ((سنت)) و پیروی کنندگان اولیه از آن، پیدا کرد. شیوه‌ی ادای نماز، از قدیمترین ((سنت))های پیامبر اسلام جو تقلید ((خدیجه))، ((ابوبکر))، ((علی))، ((زید بن حارثه)) و ((بلال)) از نماز پیامبر جاولین نمونه‌ی متابعت از ((سنت)) به شمار می‌رود.
بدین ترتیب، ((سنت)) همزمان با بعثت رسول اکرم ج، به منزله‌ی دومین مرجع دریافت احکام شرع، در سطح اسلام خودنمایی داشته است و با گسترش سریع اسلام و ازدیاد تعالیم و احکام دینی، تنها راه حصول معارف قرآنی به شمار می‌رفته است.