اجتهاد، نص، واقع، مصلحت

قیاس: Analogy

نزد علماء منطق، مجموعه‌‌ای مُرکّب از قضایا است که در صورتِ صحَّتِ آن قضایا از نظر خطا و اشتباه، مستلزمِ قول دیگری است. نظیر اینکه بگوئیم: عالَم متغیّر است و هر مُتغیّری، حادث است. که با ترکیب این دو قضیّه (به فرض پذیرش صحّت و درستی هر کدام از آنها)، نتیجه می‌گیریم که عالَم، حادث است. و نزد علماء أُصول عبارتست از إِلحاقِ یک معلوم به معلوم دیگر از نظر حُکمی به دلیل تساوی معلوم اوّل با دوّم در علّت حُکم.