فاطمه زهرا از خود دفاع می کند

فهرست کتاب

جهیزیه‌ی دختر پیامبر اعظم‌ ج

جهیزیه‌ی دختر پیامبر اعظم‌ ج

با وجود اینکه‌ دختری‌ که‌ قرار است‌ به‌ خانه‌ بخت‌ برود، فاطمه‌ی‌ زهرا، دختر رسول‌الله ج و سرور زنان‌ بهشت‌ می‌باشد، اما بنگریم‌ که‌ جهیزیه‌ی‌ چنین‌ دختری‌ چیست‌؟ آیا پیامبر ج خود را زیر بار وام‌ و بدهی‌ گرفتار کرد؟ آیا فاطمه‌ به‌ اعتراض‌ و داد و فریاد پرداخت‌ و از این‌ نوع‌ جهیزیه‌ اظهار ناخرسندی‌ نمود؟ در حالی‌ که‌ دختر رهبر جامعه‌ی‌ بشریت‌ بود؟ در حالی‌ که‌ تمام‌ بیت‌المال‌ در اختیار پدرش‌ بود! جهیزیه‌ای‌ که‌ برای‌ فاطمه‌ تهیه‌ و به‌ خانه‌ی‌ علی‌ فرستاده‌ شد عبارت‌ بودند از:

۱- یک‌ عدد تخت‌ چوبی‌.

۲- دو عدد تُشک‌ با روکش‌ کتان‌ مصری‌ که‌ یکی‌ را از پشم‌ گوسفند و دیگری‌ را از لیف‌ خرما پُر کرده‌ بودند.

۳- چهار بالش‌ چرم‌ که‌ از پشم‌ پر شده‌ بود.

۴- یک‌ تخته‌ حصیر.

۵- پرده‌ای‌ مویین‌.

۶- طشت‌ بزرگ‌.

۷- مشک‌ آب‌.

۸- کاسه‌ چوبی‌ برای‌ شیر.

۹- آفتابه‌ (ابریق‌).

۱۰- دو عدد کوزه‌ سفالین‌.

۱۱- چند ظرف‌ مسی‌.

۱۲- آسیاب‌ دستی [۲۷].

جدای‌ از این‌ وسایل‌ که‌ برای‌ منزل‌ و به‌ عنوان‌ جهیزیه‌ خریداری‌ شدند، چهار تکه‌ وسایل‌ شخصی‌ برای‌ خود حضرت‌ زهرالخریداری‌ شد:

یک‌ عدد پیراهن‌ بلند. یک‌ عدد روسری‌. یک‌ چادر مشکی‌. یک‌ دستبند نقره‌ای‌.

همان‌ گونه‌ که‌ قبلاً گفته‌ شد، راویان‌ اهل‌ سنت‌ مسئول‌ خرید این‌ جهیزیه‌ را اُم‌ سلمه‌ و راویان‌ شیعه‌، بلال‌ و سلمان‌ معرفی‌ کرده‌اند، اما به‌ نظر نگارنده‌ هر دو نظریه‌ درست‌ است‌ به‌ این‌ شکل‌ که‌:

مسئول‌ خرید عطریات‌ و خوش‌بویی‌ها و همچنین‌ وسایل‌ منزل‌ که‌ نام‌ برده‌ شد، بلال‌ حبشی‌ و سلمان‌ فارسیب‌ بوده‌اند، و مسئول‌ خرید وسایل‌ شخصی‌ مانند لباس‌ و وسایل‌ زنانه‌، اُم‌‌سلمهل‌ بوده‌ است‌.

هنگامی‌ که‌ یاران‌ پیامبر ج از بازار برگشتند و جهیزیه‌ را در حضور آن‌ حضرت‌ بر زمین‌ نهادند، رسول‌ خدا ج به‌ سوی‌ آنها نگریست‌، و گوهرهای‌ اشک‌ از چشمان‌ مبارکش‌ سرازیر شده‌ و آرام‌ بر گونه‌هایش‌ لغزید، آن‌گاه‌ سر به‌ آسمان‌ برداشت‌، زبان‌ به‌ دعا گشود و فرمود: پروردگارا! در زندگی کسانی که‌ بیشتر ظروف‌شان‌ سفالین‌ است‌ (فاطمه‌ و علی) برکت‌ قرار ده [۲۸].

[۲۷] أعلام‌ النساء فی عالم‌ العرب‌ والإسلام‌: ج‌۴، ص‌ ۱۱۰. امالی طوسی: ج‌۱، ص‌ ۳۹. کشف‌ الغمة‌: ج‌۱، ص‌ ۳۵۹. [۲۸] زندگانی فاطمه‌ زهرا، نصیرپور: ص‌ ۴۴ به‌ نقل‌ از مناقب‌ ابن‌ شهرآشوب‌؛ ج‌۲، ص‌ ۳۵.