چرا اسمت را فاطمه گذاشتم!
حافظ دمشقی از حضرت علی س روایت کرده است که رسول الله ج به فاطمهلفرمود:
ای فاطمه! آیا می‌دانی چرا اسمت را فاطمه گذاشتم؟ در این لحظه علی س به سخن آمد و گفت: یارسول الله! چرا او را فاطمه نامیدی؟!
پیامبر ج فرمود:
«إن اللهَ -عَزَّوَجَل- قَد فَطمَهَا وَذُرِّيَّتَهَا عَن النِّار يَوم الْقيامَة» [۱].
به راستی پروردگار -عز وجل- او و اولادش را از آتش جهنّم در روز قیامت دور کرده است.
در روایتی دیگر آمده:
امام دیلمی از ابوهریره س و امام ابوعبدالله الحاکم از سیدنا علی مرتضی س روایت می‌کنند که: چون خداوند متعال او را بر آتش جهنّم حرام گردانیده و پرده‌ای میان او و دوزخ قرار داده است، اسمش را فاطمه گذاشته‌اند.
این زوجین خوشبخت (پیامبر و خدیجه) از تولد فاطمه‌ی زهرا بسیار خوشحال بودند. او دختر چهارم این خانواده بود، سه خواهر دیگر او «زینب» «رُقیه» و «أم کلثوم» بودند، که همگی از یک مادر، آن هم خدیجه‌ی کبریل متولد شده بودند.
پیامبر ج در چهره‌ی فاطمه‌ی زهرا، زیبایی و جمال، برکت و سعادت را مشاهده نمود، او بسیار شبیه پدرش بود و تا آخرین لحظات زندگانی پدر و مادرش، محبوب‌ترین فرد نزد آنان به شمار می‌آمد.
[۱] نساء حول الرسول، محمد برهان: ص ۱۸۷. شیخ الإسلام ابن تیمیه در منهاج السنة (۴/۶۲-۶۴) می‌گوید: این حدیث دروغ و ساختگی است باتفاق علمای حدیث. [تصحیح کننده]