۱) «فَدَك» و ظلم ابوبکر بر فاطمه!
پیش از آنکه به ماجرای اختلافی در زمینه فَدَک بپردازیم، توضیحاتی در مورد فدک.
در یک منزلی «خیبر» و ۱۴۰ کیلومتری مدینه‌ی منوره، روستای سرسبزی به نام «فدک» وجود داشت، که اکنون به نام «حائط و حُوَیط» شناخته می‌شود. چشمه‌ی پر آبی مزارع روستا را سیرآب می‌کرد. این روستا متعلّق به یهودیان بود. وقتی آنان خبر فتح «خیبر» را توسط پیامبر ج و سپاه اسلام شنیدند، ترس سراپای وجودشان را فرا گرفت. و «فدک» را به عنوان جزیه به آن حضرت ج واگذار کردند [۱۰۷].
بعضی‌ها گویند: یهودیان نصف فدک را به پیامبر ج واگذار نمودند [۱۰۸].
پیامبر ج که اسوه‌ی خیرخواهی و انسان دوستی بود، اجازه نداد مردم آن روستا آواره شوند، بلکه آنان را بر زمین‌ها و مزارع‌شان به کار گماشت و به صورت «مزارعه» زمین‌های آنان را به زیر کشت بردند و در مقابل نصف درآمد آن را به پیامبر ج می‌دادند. پس فدک جزو اموال پیامبر ج به شمار می‌آمد [۱۰۹].
[۱۰۷] به نقل از یحیی بن آدم قرشی در «خراج» ص ۳۵. [۱۰۸] المغازی: ج ۲، ص ۷۰۷. [۱۰۹] زندگانی فاطمه زهراء، نصیر پور، ص ۸۲.