صنف چهارم:
دستهای از مسلمین میباشند که مرگ را به خاطر میآورند، مانند ابی العتاهیة که در کتاب خود در بسیار جاها مرگ را به خاطر آورده از مرگ و از بینرفتن تذکری داده، ولی فقط تذکر از مرگ و بخصوص از بعث و زندهگی، حساب و کتاب هیچگونه تذکری ننموده و گویا مقصودش این بوده که مرگ غایت هر زندگی است و گویندۀ دومی که میگوید: زیر گورستان خوابی دراز میباشد. این دو نفر (ابی العتاهیه و گویندۀ شعر دومی) از گفتارشان چنان فهمیده میشود که چندان اعتقاد صحیحی به زندگی پس از مرگ نداشتند و میگویند که هدف و غایت از زندگی مرگ است. و زیر گورستان خوابی دراز میباشد، و در حقیقت همۀ این چهار اصناف باطل و اشتباه است.