گواهی پیغمبران:
در روز قیامت خداوند متعال همۀ پیغمبران را حاضر مینماید، و خدا در این باره میفرماید:
﴿وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّۧنَ﴾[الزمر: ۶۹].
«آورده و گذاشته شود کتاب را و تمام پیامبران خدا حاضر شوند».
و هر گروهی و امتی ماطبق شریعت خود و به حضور پیغمبر خود باید محاکمه شوند. و خدا میفرماید:
﴿وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٖ جَاثِيَةٗۚ كُلُّ أُمَّةٖ تُدۡعَىٰٓ إِلَىٰ كِتَٰبِهَا﴾[الجاثیة: ۲۸].
«در آن روز میبینی هر امتی به زانو نشسته، هر امتی دعوت میشود به سوی کتاب خود».
و نیز فرموده است:
﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا ٤١﴾[النساء: ۴۱].
«ای محمد! چگونه است آن روز هرگاه حاضر کردیم از امتی شهیدی را (پیغمبران خود آن امت را) و تو هم ای محمد جحاضر نمودیم برای گواهیدادن بر امت خود».
در حدیث صحیح روایت شده که روزی پیغمبر اسلام به سیدنا ابوبکرسیا به سیدنا عبدالله بن مسعودسفرموده: قرآن برای من بخوان، گفت: قرآن بر تو نازل شده، من چگونه آن را بر تو بخوانم؟ حضرت فرمود: «أحب أن أسمع من غيري»یعنی: میخواهم از غیر خودم گوش کنم و بشنوم آنگاه آن صحابی (سیدنا ابوبکر یا سیدنا عبد الله بن مسعودبقرآن را از اول سورۀ النساء بر حضرت میخواند تا به این آیه میرسد: ﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ﴾حضرت میفرماید: «حسبك»یعنی کفایت است. وقتی آن صحابی به حضرت مینگرد میبیند که «عيناه تذرفان»چشمانش را اشک میریزد.