انسان مختار است:
در حقیقت ثابت شده که خداوند متعال بهترین نعمتها که عقل باشد به انسان عطا فرموده تا هر شخصی به وسیلۀ آن خوب و بد و خیر و شر را از هم تشخیص بدهد و به وسیلۀ همان عقل است که هر فردی میتواند بداند نماز خوب است و زنا بد، و چون از خانه بیرون رود کاملاً مختار است که به طرف راست رو آورد و یا به طرف چپ و مختار است که به مسجد برود برای خواندن نماز و یا این که به سوی می خانه گام بردارد.
آیا کسی هست که در این باره شک کند؟ و بنابراین، هرگاه دو دست من سالم باشند میتوانم یکی از آن دو را به طرف فقیری دراز کنم و به او کمکی نمایم و بازهم میتوانم که با همان دست چوبی به دست بگیرم و بدون سبب شخصی را کتک بزنم، ایا این مسئله هم در آن شکی جایز است؟ و آیا کاملاً روشن نیست که کمک و کتکزدن قابل مقایسه با هم نیست و این که در کمکنمودن ثواب و در کتکزدن عذاب است؟ شاگردان در روزهای امتحان هیچگونه اعتنایی به دروس خود ندارد و در آن امتحان به لهو و لعب و بازی میپردازد و در موقع امتحان نظر به این که کوششی ننموده مردود میشود. اما شاگرد دیگری به مطالعه و مراجعهکردن مشغول میگردد و در امتحان قبول میشود، آیا کسی میتواند بگوید که مردودشدن شاگرد اولی ظلم و قبولشدن شاگرد دومی بر اثر تغلب و سپاهی و واسطهبازی بوده است؟