دیدگاه اسلام
در ادامه‌ی آن استاد باقوری به توضیح دیدگاه اسلام در آن باره پرداخته و می‌گوید: «اسلام دینی است که میان زندگان مساوات برقرار می‌کند، باز چگونه اجازه می‌دهد که میان مردگان در شکل و مظهر قبرهایشان تفاوت باشد؟!.
از آن گذشته اسلام قبر را بر میت وقف می‌داند، و کسانی که میت را دفن می‌کنند باید علامت و نشانه‌ای بگذارند که با آن قبر شناخته شود، تا اینکه از سوی کسی از زندگان بر مکان برادر مرده‌اش تجاوزی صورت نگیرد، و پس از اینکه او دنیا را برای او برادر زنده‌اش ساخته است، او همین محدوده از زمین را برای وی رها کند، اکنون که جز این حفره‌ی کوچک جایی نمی‌خواهد.
اگر ثروتمندان بیایند و برای مردگان ضریح و گنبد بنا کنند و آن را چراغانی نمایند و گرداگرد آن را با باغ‌ها و درختان محاط سازند، نه تنها اسلام برای کارشان ارزشی قایل نیست، بلکه آنان را به خاطر اسرافکاری و به هدر دادن سرمایه و به ویژه به خاطر جرأت ناروایی که با مظاهر دروغین و فریبنده‌ی قربت، بر خدا روا داشته‌اند، سخت محاسبه خواهد کرد.
آن دسته از ثروتمندان که در بنای اضرحه و گنبدها دست‌بازی دارند، محتوی را فدای ظاهر ساخته‌اند، و در نتیجه گنبدها و ضریح‌ها در جهان اسلام ارتقاع یافته و میان آنها و گلدسته‌های مساجد در بالا رفتن به فضا مسابقه به راه افتاد و در هر گوشه مراسم میلاد برای مردگان برپا شده است، و همه اینها به آن جهت است که کوتاهی‌های مردم در زمینه‌ی نماز، روزه، حج یا زکات جبران گردد.
امروزه مقابری که بر آنها بناها برافراشته‌اند، و گنبدهایی بلند ساخته‌اند در میان مسلمانان عظمت خاصی یافته و دیگر قبرستان‌های عادی بی‌اهمیت جلوه می‌کند. ما در مصر به وضوح این حقیقت را می‌توانیم مشاهده کنیم، به گونه‌‌ای که برای قبرستان اصحاب پیامبرصمانند عمروبن عاص و عقبه بن نافع اهمیتی داده نمی‌شود، ولی برای قبرستان‌های دارای بنا و گنبد اهمیت می‌دهند!!.
حال آن که بنا به احادیث صریح پیامبر اکرمصو اجماع همه‌ی اهل علم و فقه مسلمانان، منزلت صحابه به مراتب از آنان بالاتر است.
آنچه درباره‌ی مصر گفتیم بر بسیاری دیگر از سرزمین‌های اسلامی صادق است، و همین موضوع برای استعمارگران اشغالگر جالب توجه بوده است، زیرا آنان از این نقطه ضعف سود بردند، و یکی از اقداماتشان آن بود که در سرزمین‌های اسلامی به بنای ضریح‌ها و گنبدها پرداختند و مردم هم فریفته شدند و با خشنودی از آنان اطاعت کردند!!.
همه‌ی ما از حیله‌ی «ناپلئون» و فریبی که با مردم مصر به کاربرد آگاهی داریم، آنگاه که پس از اشغال قاهره بیانیه‌ی مشهورش را صادر کرد تا راهی به سوی ما بیابد و تظاهر به اسلام نمود و احترامش را به آن وانمود کرد، و گام‌های عملی را در راستای اهداف او ژنرال «مینو» برداشت که خودش را «عبدالله مینو» نامید.
همچنان که فریبکاری «لورانس» را از یاد نمی‌بریم که در میان اعراب نفوذ یافت و آن هم از طریق تظاهر به اسلام و با آن شیوه بر جزیره العرب مسلط گردید.
و جا دارد که به این مناسبت یادآوری کنم که یکی از بزرگان شرقی درباره‌ی برخی از شیوه‌های استعمار در کشورهای آسیایی برایم حکایت کرد که، بنا به لزوم دید استعمارگران باید کاروان‌هایی که از هند به بغداد می‌آمدند، ترغیب می‌شدند که از جاهای دیگر ـ که آنان مصالحی در آن می‌دیدند ـ بروند، ولی هیچ وسیله‌ای را در گردانیدن کاروان‌ها از آن مسیر مؤثر ندانستند، تا آن که ساختن گنبدها و بنای ضریح‌ها را در مسیر مورد نظر در مسافت‌های نزدیک به هم مناسب تشخیص دادند، و اتفاقاً پس از اندکی شایعات پخش شد که در این قبرستان‌ها اولیاء دفن گردیدند و از آنان کرامت‌ها به ظهور رسیده است، و بالآخره آن راه، مسیر انتخابی کاروان‌ها گردید.
در اینجا دوست دارم به عنوان سفارش خالصانه‌ای ـ تنها برای رضای خدا ـ به همه‌ی مسلمانان در شرق و غرب دنیا بگویم که از بزرگ ساختن قبرستان‌ها دست بکشید، زیرا این عمل نوعی فردپرستی و دعوت به سوی خودخواهی اریستوکراسی یا اشرافیت زیان‌آوری است که مشرق زمین را به نابودی کشانده است.
درخواست من این است که همه به فراخنای دینی باز گردند که میان همه‌ی مردم اعم از مرده و زنده مساوات برقرار می‌کند، و جز تقوی و اعمال صالحه‌ای که تنها به خاطر خدا انجام یافته باشد، چیز دیگری را مایه‌ی برتری نمی‌داند».