۲) در موردِ کسی که به وسیلهیِ یک مگس وارد بهشت میشود و یا به وسیلهیِ یک مگس واردِ دوزخ میگردد:
* پیامبر صفرمود:
«دخلَ الجنّةَ رجلٌ فی ذباب ودخلَ النّارَ فِی ذبابٍ».
«مردی به وسیلهیِ مگسی وارد بهشت میشود و به وسیلهیِ مگسی وارد دوزخ میگردد».
گفتند که: این موضوع چه طور ممکن است؟ فرمود:
«مرّ رجلانِ علیَ قومٍ لَهمْ صنمٌ لا یجوزهُ أحدٌ حتّی یقرّبَ لهُ شیئاً فقالوا لأحدهما: «قرّب» قال: لیسَ عندی شیءٌ أقرّبه، قالو له: قرّبْ ولوْ ذباباً، فقرّبَ ذباباً، فخلّوا سبیله، فدخل النارَ. وقالوا للآخر: قرّبْ، فقالَ: ما کنتُ لأ قرّبَ لأحدٍ شیئاً دونَ اللهِ ﻷ، فضربوا عنقه، فَدَخَلَ الجنّةَ».(به روایت از امام احمد. و این حدیث همانگونه که شیخِ ما صالح فوزان در «إعانة المستفید»گفته است «مرسل الصحابی» است از طارق بن شهاب و گفته که حدیثِ مرسل الصحابی حجّت است) [۳].
«دو مرد بر قومی گذر میکنند که آن قوم دارای بتی هستند و اجازه نمیدهند که هیچکس از آن بت گذر کند مگر این که چیزی برایش قربانی کند. آن قوم به یکی از آن دو میگویند: قربانی کن، او میگوید: چیزی ندارم که قربانی کنم. به او میگویند: قربانی کن حتّی اگر یک مگس باشد، و او مگسی را قربانی میکند پس او را رها میکنند ولی او وارد دوزخ میشود. آن قوم به شخصِ دوّم میگویند: «قربانی کن». او در جواب میگوید: «من برایِ هیچ کس غیر از خدایِ عزّ و جل چیزی قربانی نمیکنم» در نتیجه آنها گردنش را میزنند و او وارد بهشت میشود».
[۳] حدیث «مرسل الصحابی» حدیثی است که یک صحابی از قول یا عمل پیامبر صروایت میکند ولی آن را به دلیل خردسالی یا تأخیر در اسلام آوردن یا حاضر نبودنش مستقیماً ندیده و نشنیده، و حکم مشهور دربارهی آن نزدِ جمهورِ علما این است که این نوع حدیث، صحیح است و به آن احتجاج میگردد (تیسیر مصطلح الحدیث). (مترجم).