۱۴۸) فضل و بزرگیِ شهادت در راهِ خدا:
* پیامبر صفرمود:
«للشَّهیدِ عندَ اللهِ ستُّ خصالٍ: یغفرُ لهُ فی أوّل دفعةٍ ویری مقعدهُ فی الجنّةِ وَیُجار منْ عذابِ القبرِ ویأمنُ من الفزعِ الأکبرِ وَیوضعُ علی رأسهِ تاجُ الوقارِ، الیاقوتةُ منهَا خیرٌ منَ الدّنیَا وَمَا فیهَا وَیزوّجُ اثْنتینِ وسبعینَ زوجةً منَ الحورِ العینِ ویشفعُ فِی سبعینَ منْ أقاربهِ».(ترمذی آن را حسن دانسته ولی آلبانی آن را صحیح دانسته است).
وَفِی روایةِ أحمدَ: «یغفرُ لهُ منْ دمهِ».
«شهید نزد خداوند شش حقّ دارد: گناهانِ او در اوّلین لحظه بخشیده می‌شود، و جایگاهش در بهشت را می‌بیند و از عذابِ قبر نجات داده می‌شود، از بزرگ‌ترین ترس (یعنی روزِ رستاخیز) در امان می‌ماند، تاجِ وقاری بر سر او نهاده می‌شود که هر یاقوتِ آن از تمامِ دنیا و هرچه در آن است ارزشمندتر است، هفتاد و دو همسر از حوریانِ چشم درشت به ازدواجِ او درخواهند آمد و برایِ هفتاد نفر از بستگانش می‌تواند شفاعت کند». در روایت امام احمد [در قسمت اول] چنین آمده است: «گناهان او در اوّلین لحظه از خونش، بخشیده می‌شود».
* پیامبر صفرمود:
«وَالّذی نفسِی بیدهِ لا یُکلمُ أحدٌ فی سبیلِ اللهِ واللهُ أعلمُ بمنْ یکلمُ فی سبیلهِ، إلاَّ جاءَ یومَ القیامة، اللّونُ لونُ دمٍ وَالرِّیحُ ریحُ مِسك».(به روایت از بخاری).
«سوگند به کسی که جانم در دست اوست هیچ کس در راهِ خدا زخمی نمی‌شود – و خدا به کسی که در راه او زخمی شود آگاهتر است – مگر این که در روزِ قیامت می‌آید در حالی که رنگش رنگ خون (سرخ رو) و بویش بوی مِسک است».
«کُلْم»یعنی جراحت.
* پیامبر صفرمود:
«منْ قاتلَ فی سبیلِ اللهِ منْ رجلٍ مسلمٍ فواقَ ناقةٍ وجبتْ لهُ الجنّةُ، ومنْ جرحَ جرحًا فی سبیلِ اللهِ أوْ نکبَ نکبةً فإنّها تجیءُ یومَ القیامةِ کأغزرَ ما کانتْ: لونهَا الزّعفرانُ وریحهَا کالْمسك».(ترمذی آن را صحیح دانسته و آلبانی با او موافقت کرده است).
«هر مسلمانی که بر پشتِ شتری در راهِ خدا بجنگد، بهشت برایش واجب می‌گردد، و هرکس در راهِ خدا مجروحیّتی بردارد یا دچار بلا و مصیبتی شود آن مجروحیّت و بلا و مصیبت در بهترین و بزرگ‌ترین حالت در روزِ قیامت می‌آید: رنگ آن رنگ زعفران و بوی آن همچون مسک است».
* پیامبر صفرمود:
«یغفرُ للشَّهیدِ کلُّ ذنبٍ إلاَّ الدَّینَ».(ترمذی آن را صحیح دانسته و آلبانی با او موافقت کرده است).
«تمامِ گناهانِ شهید به غیر از قرض، بخشیده می‌شود».