۱۴۴) فضل و بزرگی امامِ عادل و کسی که در حکمِ او باشد:
ارزش و منزلتِ عدالت و بزرگیِ آن نزدِ خداوند به آن چنان مکان و شأنِ بزرگی رسیده است که در موردِ آن می‌فرماید:
﴿وَأَقۡسِطُوٓاْۖ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ ٩﴾[الحجرات: ۹].
«و عدالت پیشه کنید که بی‌گمان خداوند، عدالت‌پیشگان را دوست دارد».
* پیامبر صفرمود:
«إنَّ لِلْمقسطینَ عند اللهِ تعالی علی منابرَ منْ نورٍ، علی یمینِ الرّحمنِ الّذینَ یعدلونَ فی حکمهمْ وأهلیهمْ وما وَلوا».(به روایت از مسلم و این لفظ، لفظ نسائی است و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«بی‌گمان که عدالت‌پیشگان در نزد خداوندِ متعال بر منبرهایی از نور بر دست راست خداوند هستند و آنان کسانی‌اند که در حکمشان و خانواده‌شان و کارهایی که بر عهده می‌گیرند و انجام می‌دهند عدالت را رعایت می‌کنند».
این امر فقط مخصوص ولیّ امر مسلمانان نیست بلکه واجب است که پدر هم در حقّ فرزندان و اهل بیتش و نیز کسی که دارای دو زن یا بیشتر است و نیز مدیر در اداره و بین کارمندانش عادل باشد و در بین آنان عدالت را رعایت کند تا به فضل عظیم برسد.
* پیامبر صفرمود:
«سبعةٌ یظلّهمُ اللهُ فی ظلّهِ یومَ لاَ ظلَّ إلاَّ ظلّهُ ...» وذکرَ منهمْ فی أوّلهمْ إمامٌ عادلٌ».(متّفقٌ علیه).
«هفت نفر هستند که خداوند در روزی که هیچ سایه‌ای غیر از سایه‌ی او نیست آن‌ها را زیر سایه‌ی خویش می‌گیرد ...» و اولین کسی که از آن یاد می‌کند عبارت است از «امامی عادل».
* پیامبر صفرمود:
«أهلُ الجنّةِ ثلاثة ...» وَذکرَ منهمْ «ذو سلطانٍ مقسطٍ متصدّقٍ موفّقِ».(متّفقٌ علیه).
«بهشتیان سه دسته‌اند ...» و یکی از آنان، که پیامبر از آن یاد کرد عبارت است از: «سلطانی عدالت‌پیشه و بخشنده و توفیق یافته».