۵) بزرگی و وجوبِ صله‌یِ رحم:
* پیامبر صمی‌فرماید:
«إنَّ الله خلقَ الخلقَ حتّی إذا فرغَ منهمْ قامتِ الرّحمُ فقالت: هذا مقام الْعائذبك منَ القطیعة قال: «نعم، أما ترضینَ أنْ أصل منْ وصلك وأقطعَ منْ قطعك؟» قالت: «بلی» قال: فذلك لك. ثمَّ قال رسولُ الله صإقرؤوا إن شئتمْ:
﴿فَهَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن تَوَلَّيۡتُمۡ أَن تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَتُقَطِّعُوٓاْ أَرۡحَامَكُمۡ ٢٢ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فَأَصَمَّهُمۡ وَأَعۡمَىٰٓ أَبۡصَٰرَهُمۡ ٢٣﴾[محمد: ۲۲- ۲۳] (به روایت از مسلم).
«خداوند، مخلوقات را آفرید و وقتی که از این کار فارغ شد خویشاوندی ایستاد و گفت: این مقام، مقام پناه بردن از قطعِ رابطه‌ی خویشاوندی است. فرمود: آری؛ آیا راضی نمی‌شوی که رابطه برقرار کنم با کسی که تو را برقرار می‌نماید و قطعِ رابطه کنم با کسی که تو را قطع نماید؟ گفت: بلی. خداوند فرمود: پس این را به تو عطا کردم. سپس پیامبر صفرمود: و اگر خواستید (این آیه را) بخوانید:
«پس چه بسا اگر متولّی امور شوید، البتّه نزدیک است که در زمین فتنه و فساد کنید و پیوند خویشاوندی‌های خود را از هم بگسلید. این گروه (ستمگر و فسادافروز) همان کسانی هستند که خدا آنان را لعنت کرده (و از رحمت خویش دور ساخته و طرد کرده است) و آنان را (از شنیدن حق) ناشنوا و چشم‌هایشان را کور کرده است».
* پیامبر صفرمود:
«لا یدخلُ الجنّةَ قاطعُ رحمٍ».(به روایت از مسلم).
«کسی که رابطه‌یِ خویشاوندی را قطع نماید (و آن را به جا نیاورد) وارد بهشت نمی‌شود».
* پیامبر صفرمود:
«منْ أحبَّ أنْ یبسطَ لهُ فی رزقهِ وینسأ لهُ فی أثرهِ فلیصلْ رحمهُ».(متّفقٌ علیه).
«هر کس که دوست دارد که روزیش فراوان گردد و اجلش به تأخیر افتد (و عمرش طولانی گردد) باید صله‌یِ رحم را به جا آورد».
* و از انس س روایت شده است که گفت: «دو در هستند که زود، در همین دنیا باز می‌شوند (و شخص نتیجه‌یِ آن‌ها را در همین دنیا می‌بیند): ستم و قطع رابطه‌ی خویشاوندی». (به روایت از بخاری در ادبِ مفرد، و آلبانی آن را صحیح دانسته است).