۱۴۶) فضل و بزرگیِ کسی که عمرش دراز و عملش نیکو باشد:
* پیامبر صفرمود:
«خیرُ النّاسِ منْ طالَ عمرهُ وحسنَ عملهُ».(ترمذی آن را حسن دانسته ولی آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«بهترینِ مردم کسی است که عمرش دراز و عملش نیکو باشد».
* از ابوهریره س روایت شده که گفت:
«کانَ رجلانِ منْ بلی، حیٌّ منْ قضاعةٍ، أسلما معَ رسولِ اللهِ صواستشهدَ أحدهمَا وأخّر الآخرُ سنةً، قالَ طلحةُ بن عبیدُ اللهِ: فأریتُ الجنّةَ فرأیتُ المؤخّرَ منهمَا أدخلَ قبلَ الشّهیدِ فتعجّبتُ لذلك، فأصبحتُ فذكرتُ ذلك للنَّبیِّ صأوْ ذکرَ ذلك لرسولِ اللهِ صفقالَ رسولُ اللهِ ص: «ألیسَ قدصامَ بعدهُ رمضانَ وَصلّی ستّة آلافِ رکعةً أوْ کذَا وکذَا رکعةً صلاةَ السّنّةِ».(به روایت از احمد و آلبانی در «الترغیب» آن را صحیح دانسته است).
«دو نفر از مردان بلی، از طایفه‌یِ قضاعه به رسول خدا صایمان آوردند. یکی از آن دو (در جنگ) شهید شد و دیگری. (شهادتش) یک سال به تأخیر افتاد. طلحه بن عبید الله گفت: (در خواب) بهشت به من نشان داده شد و دیدم که یکی از آن دو که یک سال بعد شهید شده بود را قبل از دیگری وارد بهشت کردند، و از این موضوع تعجّب کردم، صبحِ آن شب، موضوع را به پیامبر صعرض کردم – یا این که این موضوع برای رسول خدا صذکر شد. ایشان فرمودند: مگر غیر این است که او بعد از اوّلی رمضان را روزه گرفته و شش هزار رکعت – یا فلان و فلان رکعت نمازِ سنّت – خوانده است!».