۵۶) مصافحه و دست دادن با همدیگر و بخشیده شدنِ گناهان:
* پیامبر صفرمود:
«ما مِنْ مسلمینِ یلتقیانِ فیتصافحانِ إلاَّ غفرَ لهما قبلَ أن یفترقا».(ترمذی آن را حسن دانسته ولی آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هیچ دو مسلمانی نیستند که همدیگر را ملاقات کنند و باهم دست بدهند مگر این که قبل از جدا شدنشان از هم، گناهانشان بخشیده می‌شود».
* پیامبر صفرمود:
«ما منْ مسلمینِ التقیا فأخذ أحدهما بید صاحبه إلاَّ کانَ حقًّا علی اللهِ أنْ یحضرَ دعاء هما ولا یفرقَ بینَ أیدیهما حتّی یغفرَ لهُمَا».(آن را امام احمد در «المسند» روایت کرده و شعیب گفته است: این حدیث «صحیحٌ لغیره» می‌باشد).
«هیچ دو مسلمانی نیستند که باهم ملاقات کنند و یکی از آن‌ها دستِ دیگری را بگیرد مگر این که حق (واجبی) است بر خدا که دعایشان را مستجاب کند و بینِ دست‌هایشان جدایی نیفکند تا این که گناهانشان را ببخشاید».
و «کانَ حقًّا علی الله»یعنی حقّی است که خداوند سبحان لطف کرده و آن را اظهار کرده و بر خود قرار داده است. پاک و منزّه است او و حمد و ستایشِ او را می‌گوییم. و معنیِ «یحضرُ دعاءَ‌همَا»این است که خدا دعایشان را مستجاب می‌کند؛ و این از بزرگ‌ترین چیزهایی است که بیان می‌کند که از اثرات دوستی به خاطرِ خدا اجتماع کلمه و الفت و دوامِ محبت و موافقت و همراهی بینِ مسلمانان می‌باشد.
امّا مصافحه و دست دادن با زنانِ نامحرم جایز نیست زیرا این عمل، شرعاً حرام می‌باشد؛ پیامبر صفرموده است:
«لأن یطعنَ فی رأسِ رجلٍ بمخیطٍ منْ حدیدٍ خیرٌ لهُ منْ أنْ یمسَّ امرأةً لا تحلُ لهُ».(به روایت از رویانی و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«اگر با یک سوزنِ آهنی به سر مردی زده شود، برایِ او بهتر از این است که زن نامحرمی را لمس کند».
* پیامبر صفرمود:
«إنِّی لا أصافحُ النِّساءَ إنّما قولی لمائةِ امرأةٍ کقولی لامرأةٍ واحدةٍ».(امام مالک آن را روایت کرده و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«من (برای گرفتن بیعت)، با زنان دست نمی‌دهم بلکه گفته‌یِ من (در موردِ بیعت) برای صد زن، مانندِ گفته‌ام برایِ یک زن (و برایِ گرفتن بیعت از تک تکِ آنان کافی) است».