۵۱) فضل و بزرگی دور کردنِ [هر چیز موجبِ] أذیّت، از سر راه:
* پیامبر صفرمود:
«لقدْ رأیتُ رجلاً یتقلّبُ فِی الجنّةِ، فِی شجرةٍ قطعها منْ ظهرِ الطّریقِ کانتْ تؤذِی النّاسَ»(به روایت از مسلم).
«مردی را دیدم که به دلیلِ برداشتنِ درختی از سر راه که مردم را اذیّت می‌کرد به بهشت رفته، از لذّتهایِ آن استفاده می‌کرد».
* پیامبر صفرمود:
«مرَّ رجلٌ بغصنِ شجرةٍ علی ظهرِ طریقٍ. فقالَ: واللّهِ لأنحِّینَّ هذَا عنِ المسلمینَ لا یؤذیهمْ. فأدخلَ الجنّةَ».(به روایت از مسلم).
«شخصی گذرش بر درختی بر روی راه افتاد و گفت: «قسم به خدا، که این را از سر راهِ مسلمین بر می‌دارم و دور می‌اندازم تا آن‌ها را اذیّت نکند». پس او را (به دلیلِ همین کار) واردِ بهشت کرد».