۱۱۹) بیم دادن از ترکِ زکات:
* پیامبر صفرمود:
«ما منْ رجلٍ لهُ مالٌ لا یؤدّی حقّ مالهِ إلاَّ جعلَ لهُ طوقًا فی عنقهِ شجاعٌ أقرعُ وهوَ یفرَّ منهٌ وهوَ یتّبعهُ» ثمَّ قرأَ مصداقهُ منْ کتابِ اللهِ ﻷ :
﴿وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ هُوَ خَيۡرٗا لَّهُمۖ بَلۡ هُوَ شَرّٞ لَّهُمۡۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُواْ بِهِۦ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ﴾[آل عمران: ۱۸۰]. (به روایت از نسایی و آلبانی آن را صحیح دانسته است و آیه سوره‌یِ آل عمران آیه‌ی ۱۸۰ است).
«هیچ کس نیست که مالی داشته باشد ولی حقِّ آن (یعنی زکاتِ آن) را نپردازد مگر این که از آن مال، طوقی در گردنش و مار افعی کرک ریخته‌ای (از شدت سمّی بودن) برایش به وجود آورده می‌شود که او از دستِ آن فرار می‌کند و آن مار تعقیبش می‌نماید». سپس مصداق آن را در کتابِ خداوندِ عزّ و جلّ قرائت فرمود:
«آنان که نسبت بدانچه خداوند از فضل و نعمتِ خود بدیشان عطا کرده است بخل می‌ورزند (و زکاتِ مال به در نمی‌کنند) گمان نکنند که این کار برایِ آنان خوب است و به سودِ ایشان است بلکه این کار برایِ آنان بد است و به زیانِ آنان تمام می‌شود. در روزِ قیامت همان چیزی که بدان بخل ورزیده‌اند طوقِ (سنگینِ اسارت بر گردن) ایشان می‌شود».