۴) فضل و وجوبِ نیکی به پدر و مادر:
* خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا﴾[النساء: ۳۶].
«... و به پدر و مادر نیکی کنید...»
* پیامبر صمی‌فرماید:
«رَغِمَ أَنْفُ ثُمَّ رَغِمَ أَنْفُ ثُمَّ رَغِمَ أَنْفُ».
«پوزه‌اش بر خاک مالیده شود و باز پوزه‌اش بر خاک مالیده شود و باز پوزه‌اش بر خاک مالیده شود».
گفتند: چه کسی یا رسول‌الله؟ فرمود:
«مَنْ أَدْرَكَ أَبَوَيْهِ عِنْدَ الْكِبَرِ أَحَدَهُمَا أَوْ كِلَيْهِمَا فَلَمْ يَدْخُلِ الْجَنَّةَ». (به روایت از مسلم).
«کسی که پدر یا مادرش یا هر دویِ آن‌ها را در زمان پیری و کهولت دریابد و (با این حال) به بهشت وارد نشود».
و «رَغِمَ أَنْفُ»کنایه از خواری و پستی است مثل این که به «رِغام» که همان خاک است با خواری و پستی چسبیده باشد و پناه بر خدا از این حال زیرا که خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿وَمَن يُهِنِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن مُّكۡرِمٍ﴾[الحج: ۱۸].
«و خداوند هر کس را خوار گرداند هیچ کس نمی‌تواند او را گرامی گرداند».
* پیامبر صفرمود:
«لا یجزی ولدٌ والداً إلاّ أن یجده مملوکاً فیشتریهِ فیعتقهُ».(به روایت از مسلم).
«هیچ فرزندی نمی‌تواند پاداش پدرش را بدهد مگر این که پدرش را در حالِ بردگی ببیند و او را بخرد و آزاد نماید».