۱۱۴) نیّتی که معادلِ قیامِ شب می‌باشد:
* پیامبر صفرمود:
«منْ أتی فراشَهُ وهوَ ینوی أنْ یقومَ فیصّلی مِنَ اللّیلِ، فغلَبْتهُ عینهُ حتّی یصبحَ کتبَ لهُ ما نوی وکانَ نومهُ صدقةً علیهِ منْ ربّهِ».(به روایت از ابن ماجه و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هر کس به رختِ‌خوابش برود در حالی که نیّتِ آن را دارد که شب برخیزد و نماز بخواند ولی خواب تا صبح بر چشمانش غلبه کند، آنچه که نیّت کرده برایش نوشته می‌شود و خوابش، صدقه‌ای برایِ او از طرفِ پروردگارش می‌گردد».