۳۷) نهالِ بهشت:
* پیامبر صفرمود:
«لَقِيتُ إِبْرَاهِيمَ لَيْلَةَ أُسْرِىَ بِى فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ أَقْرِئْ أُمَّتَكَ مِنِّى السَّلاَمَ وَأَخْبِرْهُمْ أَنَّ الْجَنَّةَ طَيِّبَةُ التُّرْبَةِ عَذْبَةُ الْمَاءِ وَأَنَّهَا قِيعَانٌ وَأَنَّ غِرَاسَهَا سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ».(به روایت از ترمذی و آلبانی آن را حسن دانسته است).
«در شبی که به آسمان برده شدم (لیلة الإسراء) با ابراهیم ÷ملاقات نمودم و او به من گفت: «ای محمّد از طرف من به امّتت سلام برسان و به آنان خبر ده که خاکِ بهشت، پاک و آبِ آن، شیرین و گوارا و صاف و زمینِ آن هموار است و بیگمان نهالِ آن، (ذکر): سُبْحان اللهِ والْحَمْدُللهِ ولاَ إِلَهَ إِلاَّاللهُ وَاللهُ أکْبَرُ(پاک و منزّه است خداوند و هر حمد و ستایش نیکویی مخصوص اوست و هیچ معبود به حقّی جز او نیست و او از هر چیزی بزرگتر است) میباشد».