فرصت های کسب پاداش

۸۱) فضل و بزرگیِ کسی که در بیابانی نماز می‌خواند در حالی که تنهاست:

* پیامبر صفرمود:

«إذا کانَ الرَّجلُ بأرضٍ قیٍّ فحانتِ الصّلاةُ فلیتوضّأْ فإن لمْ یجدْ ماءً فلیتیمّمْ فإنْ أقامَ صلّی معهُ ملکاهُ وإنْ أذّنَ وأقامَ صلّی خلفهُ منْ جنودِ اللهِ مالاَ یُری طرفاهُ».(به روایت از ابوداود و آلبانی آن را صحیح دانسته است).

«هرگاه کسی (تنها) در بیابانی بود و وقت نماز رسید باید وضو بگیرد و اگر آبی (برای وضو) به دست نیاورد باید تیمّم کند سپس اگر اقامه‌یِ نماز گفت، دو فرشته‌یِ محافظش با او نماز می‌خوانند و در صورتی که اذان بگوید و سپس اقامه، آن عدّه از سربازان و مأمورانِ خداوند که دو طرفِ آن، مشخص نیست پشت سر او نماز می‌خوانند».

و «القیّ» به معنی زمین فلات و صحرای بی‌آب و علف است، منذری هم، چنین گفته است.

* پیامبر صفرمود:

«يَعْجَبُ رَبُّكَ مِنْ رَاعِي غَنَمٍ فِي رَأْسِ شَظِيَّةِ الْجَبَلِ يُؤَذِّنُ بِالصَّلَاةِ وَيُصَلِّي فَيَقُولُ اللَّهُ ﻷ: انْظُرُوا إِلَى عَبْدِي هَذَا يُؤَذِّنُ وَيُقِيمُ الصَّلَاةَ يَخَافُ مِنِّي قَدْ غَفَرْتُ لِعَبْدِي وَأَدْخَلْتُهُ الْجَنَّةَ».(نسایی و ابوداود آن را روایت کرده و آلبانی صحیح دانسته است).

«پروردگارت از چوپانِ گوسفندی که بر سرِ شکاف کوهی برای نماز اذان می‌گوید و نماز می‌خواند خوشش می‌آید و می‌فرماید: به این بنده‌یِ من نگاه کنید، اذان می‌گوید و نماز را به پا می‌دارد و از من می‌ترسد. من گناهان این بنده‌ام را بخشیدم و او را واردِ بهشت نمودم».

خداوند تو را رحمت کند، به فرموده‌یِ خداوندِ متعال در حدیث فوق دقت کن؛ خلاصه‌یِ حدیثِ فوق، این است که: «از من می‌ترسد» و ثواب و پاداشِ این ترس، در آن جاست که می‌فرماید: «من گناهانِ این بنده‌ام را بخشیدم و او را واردِ بهشت نمودم» پس ثواب و پاداشِ عظیمِ اخلاص برایت مشخّص می‌شود و می‌فهمی که نجات و رهایی فقط به وسیله‌یِ اخلاص به دست می‌آید و بی‌گمان، کسی که از اخلاص محروم شده باشد، نجات و رهایی پیدا نمی‌کند.

خداوندا، محبّتِ خود و حسنِ ظنّ به خود و پرهیز و تقوایِ از خود در نهان و آشکارا را به ما عطا کن که تو بخشنده و بزرگواری.