فرصت های کسب پاداش

۶۴) سخنی که انسان را واردِ بهشت می‌کند و سخنی که او را واردِ دوزخ می‌گرداند:

* پیامبر صفرمود:

«إِنَّ العبدَ لیتکلَّمُ بالکلمةِ منْ رضوانِ اللهِ لا یلقی لها بالاً یرفعهُ اللهُ بها درجاتٍ وإنَّ العبدَ لیتکلّمُ بالکلمةِ منْ سخطِ اللهِ لا یلقیِ لها بالاً یهوی بها فی جهنّمَ».(به روایت از بخاری).

«بی‌گمان، عبد سخنی می‌گوید که خدا از آن راضی است و خود به (خوبیِ) آن چندان فکر نمی‌کند در حالی که خداوند به وسیله‌یِ آن، او را چندین درجه بالا می‌برد و (برعکس) سخنی می‌گوید که خدا از آن ناراضی است ولی خود به (بدیِ) آن، چندان فکر نمی‌کند (و بدان اهمیت نمی‌دهد) در حالی که خدا به وسیله‌یِ آن او را به دوزخ می‌اندازد».

* پیامبر صفرمود:

«إِنَّ الْعبدَ لیتکلّمُ بالکلمةِ ما یتبیَّنُ فیها ینزلُ بها إلَی النَّارِ أَبعدَ ما بینَ المشرقِ والمغربِ»(متّفقٌ علیه).

«بی‌گمان عبد سخنی می‌گوید که در (زشتی و آثارِ بدِ) آن تفکّر نمی‌کند در حالی که به‌وسیله‌یِ آن به عمقی از دوزخ که بیشتر از فاصله‌یِ بینِ مشرق و مغرب است می‌افتد».