۴۰) در مورد فضل و بزرگیِ قرائتِ قرآنِ کریم و تلاوتِ آن:
* پیامبر صفرمود:
«اِقرؤُوا القرآنَ فإنّه یأتی یومَ القیامةِ شفیعًا لأصحابهِ»(به روایت از مسلم).
«قرآن بخوانید زیرا قرآن در روزِ قیامت، شفیعِ یارانش می‌گردد».
* پیامبر صفرمود:
«یقالُ لصاحبِ القرآنِ: إقرأْ وارتقِ ورتّلْ، کما کنتَ ترتّلُ فی الدّنیَا فإنَّ منزلتك عندَ آخر آیةٍ تقرأ بها». (ترمذی آن را روایت کرده و گفته است: صحیح است و آلبانی با او موافقت کرده است).
«به همنشینِ قرآن (در روزِ قیامت) گفته می‌شود: «قرآن را همان‌گونه که در دنیا به ترتیل می‌خواندی، به ترتیل بخوان و بالا برو و بی‌گمان منزلت و مقامِ تو نزدِ آخرین آیه‌ای است که آن را می‌خوانی».
* پیامبر صفرمود:
«يجيءُ صاحبُ القرآن يوم القيامة ،فيقول: يا ربِّ حَلِّه، فيُلبَس تاجَ الكرامة، ثم يقول: يا رب زِده، فيُلبَس حُلَّة الكرامة، ثم يقول: يا رب ارضَ عنه، فيقول: رضيتُ عنه، فيقال له: اقرأ وَارْقَ، ويعطى بكل آيةٍ حسنة».(ترمذی آن را حسن دانسته و آلبانی هم با او موافقت کرده است).
«روزِ قیامت، همنشینِ با قرآن می‌آید و قرآن می‌گوید: ای پروردگارم، او را آراسته گردان و بپوشان، پس بر او تاجِ کرامت و بزرگواری می‌نهند. باز می‌گوید: ای پروردگارم، آن را بیشتر کن، پس لباسِ کرامت و بزرگواری به او پوشانده می‌شود و سپس می‌گوید: ای پروردگارِ من، از او راضی شو، پس خدا هم از او راضی می‌شود. سپس به او گفته می‌شود که: قرآن بخوان و بالا رو و با هر آیه، حسنه‌ای به تو اضافه می‌گردد».
* پیامبر صفرمود:
«منْ قرأَ حرفًا منْ کتابِ اللهِ فلهُ بهِ حسنة والحسنةُ بعشر أَمثالها، لا أقولُ: «الم» حرفٌ ولکنْ ألفٌ حرفٌ ولامٌ حرفٌ ومیمٌ حرفٌ».(به روایت از ترمذی و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هرکس حرفی از کتابِ خدا بخواند به وسیله‌یِ آن حسنه‌ای نصیب او می‌شود و هر حسنه‌یِ آن به ده برابر پاداش داده می‌شود. نمی‌گویم که «الم» یک حرف است بلکه «الف» یک حرف و «لام» یک حرف و «میم» یک حرف است».
پس ببین – خدا تو را ببخشاید و به تو رحم کند – که چند آیه در قرآن است و در این آیات چند هزار حرف وجود دارد و ثوابِ قرائتِ آن چه‌قدر عظیم و بزرگ می‌گردد. این موضوع، دلیل بر وسعتِ فضل خدا و احسان و نیکیِ عظیم اوست.
خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلۡيَفۡرَحُواْ هُوَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ ٥٨﴾[یونس: ۵۸].
«بگو: به فضل و رحمتِ خدا – به همین (نه چیز دیگری) – باید مردمان شادمان شوند. این بهتر از چیزهایی است که (از حطام دنیا) گرد می‌آورند».