۴۹) در موردِ فضل و بزرگی و واجب بودن امر به معروف و نهی از منکر:
* خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۢ بَ‍ِٔيسِۢ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ ١٦٥﴾[الأعراف: ۱۶۵].
«کسانی را که (دیگران را نصیحت می‌نمودند و آنان را) از بدی نهی می‌کردند (از عذاب به دور داشتیم و از بلا) رهانیدیم و کسانی را که (مخالفتِ فرمان می‌کردند و بیشتر و بیشتر گناه می‌ورزیدند و بدین وسیله بر خود و جامعه) ستم می‌نمودند، به خاطر استمرار بر معاصی و نافرمانی به عذابِ سختی گرفتار ساختیم».
* خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ ١١٧﴾[هود: ۱۱۷].
«و پروردگارِ تو این چنین نبوده است که شهری را به ستم نابود کند در حالی که مردمانش اصلاحگر بوده باشند». ابن کثیر /[در موردِ این آیه] گفته است که: یعنی عذاب و شکنجه‌یِ خداوند هیچ‌گاه به آبادی و شهری که ساکنانِ آن اصلاحگر باشند نمی‌رسد، بلکه این کار تا زمانی که ظالم و ستمگر نشوند بر سرِ آنان در نمی‌آید زیرا خداوندِ متعال می‌فرماید:
﴿وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ﴾[هود: ۱۰۱].
«آنان به ما ستم نکردند بلکه به خود ستم نمودند».
* پیامبر صفرمود:
«وَالّذی نفسی بیدهِ لتأمرُنَّ بالمعروفِ ولتنهوُنَّ عنِ المنکر أو لیوشکنَّ اللهُ یبعثُ علیکمْ عقابًا منهُ ثمَّ تدعونهُ فلایستجابُ لکمْ».(ترمذی آن را حسن دانسته ولی آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«سوگند به کسی که جانم به دست اوست که حتماً باید امر به معروف و نهی از منکر نمایید و إلَّا بسیار محتمل خواهد بود که خدا عذاب و عقابی (به دلیلِ آن) بر شما فرو فرستد و بعد از آن (برای دفعِ آن) دعا می‌کنید و از او می‌خواهید ولی دعایتان مستجاب نمی‌گردد».
* امّ‌المؤمنین زینب لاز رسول خدا صسؤال نمود و گفت: «ای رسولِ خدا با این که در میانمان، اصلاحگران هم باشند هلاک می‌شویم؟، ایشان فرمودند:
«نعمْ. إذا کثرَ الخبثُ».
«آری. هرگاه گناه و معاصی زیاد شود».