۷۰) فضل و بزرگیِ اذان و مؤذّنین:
* پیامبر صفرمود:
«مَنْ أذّنَ اثنتیْ عشرةَ سنةً وجبتْ لهُ الـجنّةُ وکتبتْ لهُ فی تأذینهِ فی کلِّ یومٍ ستّونَ حسنةً ولکلِّ إقامةٍ ثلاثونَ حسنةً».(به روایت از ابن ماجه و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هرکس دوازده سال اذان بگوید، بهشت برای او واجب می‌شود و برای اذان گفتنش در هر روز، شصت حسنه و برایِ هر بار اقامه گفتنش سی حسنه نوشته می‌شود».
* پیامبر صفرمود:
«المؤذّنونَ أطوَلُ النّاسِ أعناقاً یومَ القیامة».(به روایت از مسلم).
«گردن مؤذّنین در روزِ قیامت از همه درازتر است» [۹].
* پیامبر صفرمود:
«المؤذّنُ یُغفرُ لهُ مدی صوتهِ وأجرهُ مثلُ أجرِ منْ صلّی معهٌ».(به روایت از طبرانی و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«گناهِ مؤذّن، متناسب با مسافتی که صدایش طی می‌کند بخشوده می‌شود و اجر و پاداشِ او به اندازه‌یِ اجر و پاداشِ کسانی است که با او نماز می‌خوانند».
* از عبدالله بن عبدالرّحمن بن ابی صعصعه روایت شده است که ابوسعید خدری س به او گفت: «می‌بینم که تو گوسفند و صحرا را دوست داری پس وقتی که در میانِ گوسفندانت – یا در صحرایت بودی و برایِ نماز، اذان گفتی صدایت را به صورتِ ندا بلند کن زیرا تا آن جا که صدایِ مؤذّن می‌رسد هیچ جنّی و هیچ انسان و هیچ چیزی صدایِ مؤذّن را نمی‌شنود مگر این که در روزِ قیامت برایش شهادت می‌دهد». ابوسعید گفت: «من این سخن را از رسولِ خدا صشنیده‌ام». (به روایت از بخاری).
و استاد شیخ عبدالعزیز بن باز /گفته است: خوشا به حالِ مؤذّنین در صورتی که اخلاص داشته باشند – یا این که گفته است: اگر راست‌گو باشند.
[۹] درازی گردن بر درازیِ قد دلالت می‌کند و عرب‌ها، بزرگان و رؤسا را به درازیِ گردن توصیف می‌نمودند و این دلیل بر بلندیِ آنان و علوِّ شأن و مرتبه‌شان بر سایرِ مردم می‌باشد و همین به عنوانِ شرف و بزرگواریِ آنان کافی است. (التّاج الجامع للأصول). (مترجم).