۱۳۲) فضل و بزرگیِ گریه کردن از ترسِ خداوند:
* پیامبر صفرمود:
«لاَ یلجُ النّارَ رجلٌ بکی منْ خشیةِ اللهِ حتّی یعودَ اللّبنُ فی الضّرعِ ولا یجتمعُ غبارٌ فی سبیلِ اللهِ ودخانُ جنّهمَ».(ترمذی آن را روایت کرده و گفته است که: حسن و صحیح است و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هیچ کسی که از ترسِ خداوند گریه کرده باشد واردِ آتشِ دوزخ نمی‌شود تا زمانی که شیر (دوشیده‌یِ) چهارپایی به پستانش برگردد و هیچ گَرد و غباری در راهِ خدا (که بر شخص می‌نشیند) با دودِ جنّهم در یک جا جمع نمی‌شوند».
* پیامبر صفرمود:
«سبعة یظلّهمُ اللهُ فی ظلّهِ یومَ لا ظلَّ إلاَّ ظلّهُ ...» وذکرَ منهمْ: «وَ رجلٌ ذکرَ اللهَ خالیاً ففاضتْ عیناهُ».(متّفقٌ علیه).
«هفت نفر هستند که خداوند آن‌ها را در روزی که هیچ سایه‌ای جز سایه‌یِ اونیست، زیر سایه‌یِ خود قرار می‌گیرد ...» و یکی از آنان را که ذکر می‌کند عبارت است از: «مردی که خداوند را به تنهایی و یگانگی یاد کند و (در اثرِ آن) چشمانش پر از اشک گردد».