۱۶۴) خداوند، آن را همچون ذرّاتِ غبارِ پراگنده در هوا میگرداند:
* پیامبر صفرمود:
«لألفین أقواماً منْ أمّتی یأتونَ یومَ القیامةِ بحسناتٍ أمثالَ تهامةٍ، بیضاً فیجعلهَا اللهُ هباءً منثورًا، أمّا إنّهمْ إخوانکمْ ومنْ جلدتکمْ، ویأخذونَ منَ اللّیلِ کما تأخذونَ وَلکنّهمْ قومٌ إذا خلوْا بمحارمِ اللهِ اِنتهکوها».(به روایت از ابن ماجه و آلبانی آن را صحیح دانسته است).
«هزاران قوم از امّتِ من در روزِ قیامت نیکیهایی به اندازهیِ سرزمین مکّه (زیاد) و نورانی میآورند ولی خداوند، آن را همچون ذرّاتِ غبار، در هوا پراگنده میگرداند اما آنان برادرانِ شما و از عشیرهیِ شما هستند و آنچه را (از اعمال نیک و عبادات) که شما از شب میگیرید آنان هم از شب میگیرند ولی آنان قومی هستند که هرگاه خود را با محارمِ خود تنها مییابند حرمتِ آن را میشکنند و آن را انجام میدهند».